Wyrok NSA z dnia 15 marca 2017 r., sygn. II OSK 2659/15

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) sędzia del. WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant starszy asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 czerwca 2015 r. sygn. akt II SA/Gl 208/15 w sprawie ze skargi B. C. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 29 czerwca 2015 r., sygn. akt II SA/Gl 208/15, oddalił skargę B. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] Starosta [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, zatwierdził projekt budowlany i udzielił B. S. i Z. M. pozwolenia na budowę budynku usługowego z pokojami hotelowymi wraz z wewnętrznymi instalacjami oraz budowę i modernizację ogrodzenia przy ulicy [...] w M. (na działkach nr [...] [...]). W udzielonym pozwoleniu określił warunki prowadzonej budowy - zgodnie z art. 36 ust. 1 i art. 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (obecnie: Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.).

W wyniku rozpoznania odwołania B. C. Wojewoda [...] zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ ten uznał zarzuty odwołania za niezasadne bowiem inwestor przedstawił dokumentację geotechniczną dla inwestycji, która została sporządzona w zakresie dotyczącym celów jakim ma służyć. Prawdziwość oświadczenia jej autora nie może być kwestionowana przez organ wobec braku wyroku sądu powszechnego w tym zakresie. Organ administracyjny nie ma bowiem podstaw prawnych do kwestionowania zawartości merytorycznej sporządzonych w sprawie dokumentacji i ekspertyz. Ich zakres powinien być dostosowany do potrzeb projektu, a odpowiedzialność za całość spoczywa na projektantach i sprawdzających, dysponujących stosownymi kwalifikacjami i uprawnieniami. W oparciu o powyższe organ odwoławczy uznał, iż zasadnie organ pierwszej instancji stwierdził, że projekt budowlany spełnia wymagania zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. Nr 120, poz. 1133). Dalej organ wyjaśnił, że w zakresie zapewnienia odpowiedniej ilości miejsc parkingowych, wymóg taki nie wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym nie ma podstawy do nakładania takiego wymogu na inwestora.