Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. II OSK 1385/15

Nie ulega wątpliwości, że osoby posiadające pozwolenie na broń muszą przestrzegać obecnie obowiązujące przepisy prawa niezależnie od tego, kiedy otrzymali to pozwolenie.

Teza od Redakcji

Dnia 6 kwietnia 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant: starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1978/14 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej do celów sportowych 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] oraz umarza postępowanie administracyjne, 3) zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz J. K. kwotę 700 (siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 18 lutego 2015 r., sygnatura akt II SA/Wa 1978/14, oddalił skargę J. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] sierpnia 2014 r., którą utrzymano w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z [...] czerwca 2014 r. o cofnięciu skarżącemu pozwolenia na posiadanie broni palnej do celów sportowych. Wyrok Sądu pierwszej instancji zapadł w następujących istotnych okolicznościach sprawy.

Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją z [...] czerwca 2014 r., powołując się na art. 18 ust. 4 w zw. z art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, cofnął skarżącemu pozwolenie na posiadanie broni palnej do celów sportowych. Organ administracji przyjął, że w sprawie miał zastosowanie art. 10 ust. 3 pkt 3 ustawy o broni i amunicji w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, gdyż postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte w dniu 25 kwietnia 2014 r., a więc po wejściu tej ustawy w życie, stanowiący, że ważną przyczyną posiadania broni do celów sportowych jest członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b ustawy o broni i amunicji oraz posiadanie licencji właściwego polskiego związku sportowego. Dalej, powołując się na § 1 ust. 2 regulaminu przyznawania i pozbawiania licencji zawodniczych uprawniających do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym w dyscyplinach wchodzących w skład sportu strzeleckiego Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, stwierdził, że do uprawiania strzelectwa sportowego niezbędna jest licencja wskazanego związku, której skarżący nie posiada. W związku z tym uznał, że istnieją podstawy do cofnięcia skarżącemu pozwolenia na broń do celów sportowych przyznanego [...] czerwca 1996 r., przy czym ujął to w ten sposób, iż stwierdził, że art. 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji stanowi, iż właściwy organ Policji może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę jego wydania oraz że "w interesie publicznym, z uwagi na brak kwalifikacji do uprawiania sportu o charakterze strzeleckim (aktualnej licencji Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego), nie leży zachowanie stronie pozwolenia na broń palną do celów sportowych".