Wyrok NSA z dnia 3 marca 2017 r., sygn. I OSK 1253/15

Organ administracji, prowadzący ewidencję gruntów i budynków, nie jest uprawniony do oceny skuteczności prawnej orzeczeń sądowych. Orzeczenia te zobowiązany jest przyjąć za podstawę do dokonania stosownych wpisów w ewidencji gruntów i budynków, jeżeli z ich treści wynika, że są prawomocne, albo w inny sposób zostało w ich treści stwierdzone, że stanowią podstawę prawomocnego ustalenia stanu prawnego, jaki został w ich treści rozstrzygnięty. Organ administracji nie może samodzielnie oceniać, które spośród prawomocnych orzeczeń sądowych uznać za wiążące, a którym odmówić takiej mocy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant: starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 stycznia 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 986/14 w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Łodzi z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego zmiany danych ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 986/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę W. L. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Łodzi z dnia [...] września 2014 r., Nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego zmiany danych ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że pismem z dnia [...] kwietnia 2014 r. W. L. zwrócił się do Starosty R. o o zmianę z urzędu danych ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków Miasta R., odnośnie nieruchomości położonej w R. przy ulicy [...], stanowiącej działki ewidencyjne nr [...],[...] oraz [...]- obręb [...], poprzez wpisanie, jako właściciela w miejsce J. S. - W. L. i K. L. w częściach równych, ponieważ - w ocenie wnioskodawcy - postanowienie Sądu Rejonowego w R. z dnia [...]marca 2011 r., sygn. akt [...], utraciło byt prawny. Sąd Rejonowy w R. prawomocnym postanowieniem z dnia [...]kwietnia 2012 r., sygn. akt [...]wznowił bowiem postępowanie w sprawie o stwierdzenie zasiedzenia przedmiotowej nieruchomości zakończone powołanym postanowieniem z dnia [...]marca 2011 r., sygn. akt [...]. Po ustaleniu przez Starostę R., że w sprawie o sygn. akt [...]nie zapadło rozstrzygnięcie, decyzją z dnia [...]lipca 2014 r. organ ten umorzył wszczęte z urzędu postępowanie w sprawie sygnalizowanej w powołanym wyżej piśmie z dnia [...]kwietnia 2014 r. Organ uzasadnił swoje rozstrzygnięcie stwierdzeniem, że według art. 412 ust. 1 i 2 kpc, po wznowieniu postępowania sąd ponownie rozpatruje sprawę, w granicach wznowienia i stosownie do okoliczności oddala skargę o wznowienie, lub uwzględniając ją zmienia zaskarżone orzeczenie albo je uchyla lub postępowanie umarza. Powołane przez wnioskodawcę art. 379 pkt 5, art. 401 pkt 2 i 524 § 2 kpc w żadnym więc wypadku nie dają podstawy do stwierdzenia, aby postanowienie Sądu Rejonowego w R. z dnia [...]marca 2011 r., sygn. akt [...], utraciło byt prawny w wyniku wznowienia postępowania na podstawie postanowienia z dnia [...]kwietnia 2012 r., sygn. akt [...]. Postanowienie sądu o wznowieniu postępowania w sprawie zasiedzenia nieruchomości nie jest zatem, w ocenie organu, podstawą do wprowadzenia z urzędu zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków.