Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. I GSK 1501/15

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wyrażany jest pogląd, że prawidłowo sporządzone uzasadnienie wyroku nie wymaga szczegółowego odniesienia się przez sąd I instancji do wszystkich zarzutów skargi oraz podniesionej w niej argumentacji, a jedynie w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia kontroli zaskarżonego aktu administracyjnego.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Lidia Ciechomska- Florek (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 08 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych [A.] S.A. w P. (obecnie [A.] Sp. z o.o. w P.), [B.] sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Gd 832/14 w sprawie ze skarg [A.] S.A. w P. (obecnie [A.] Sp. z o.o. w P.), [B.] sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie cła antydumpingowego 1. oddala skargi kasacyjne; 2. zasądza solidarnie od [A.] Sp. z o.o. w P. i [B.] Sp. z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Gdyni 1.500 (jeden tysiąc pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w części.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 7 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Gd 832/14, po rozpoznaniu sprawy ze skarg A. Spółki Akcyjnej z siedzibą w P. oraz B. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Gdyni z dnia 28 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie cła antydumpingowego, oddalił skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: Sąd I instancji) za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia: Decyzją z dnia 28 sierpnia 2014 r., Dyrektor Izby Celnej w Gdyni (dalej: Organ lub DIC) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Gdańsku (dalej: Organ I instancji) z dnia 28 marca 2014 r., w której ustalił, że krajem pochodzenia towaru, objętego zgłoszeniem celnym SAD z dnia 15 lipca 2011 r. są Chiny, ustalił stawkę celną erga omnes w wysokości 7 % i stawkę ostatecznego cła antydumpingowego w wysokości 62,9%, określił niezaksięgowaną kwotę należności celnych w wysokości 14 279 zł oraz kwotę cła antydumpingowego w wysokości 256 626 zł podlegające retrospektywnemu zaksięgowaniu oraz odstąpił od poboru odsetek wynikających z art. 65 ust. 5 ustawy Prawo celne. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu 15 lipca 2011 r. A. Spółka Akcyjna z siedzibą w P., za pośrednictwem przedstawiciela pośredniego B. Spółki z o. o. w Warszawie, zgłosiła celem dopuszczenia do obrotu towar - siatkę budowlaną z włókna szklanego, który zaklasyfikowano do kodu 7019 59 00 10. Zgłoszenie zostało przyjęte i zarejestrowane pod nr [...]. Eksporterem była firma C. z Malezji. Kwotę długu celnego wyliczono w oparciu o zastosowanie preferencyjnej stawki celnej 3,5 % na podstawie świadectwa pochodzenia FORM A nr [...]. Organ I instancji wskazał nadto, że w dniu 26 lipca 2013 r. wpłynął raport Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych ("OLAF") z przeprowadzonego przy współpracy malezyjskich władz administracyjnych dochodzenia, które dotyczyło eksportu siatki z włókna szklanego do UE. Dochodzenie przeprowadzono w związku z podejrzeniem, że towar deklarowany jako pochodzący z Malezji faktycznie pochodzi z Chińskiej Republiki Ludowej. W raporcie potwierdzono proceder omijania wprowadzonych wobec Chińskiej Republiki Ludowej środków antydumpingowych nałożonych na tkaniny siatkowe z włókna szklanego o otwartych oczkach. Powołując się na regulacje wspólnotowe DIC w zaskarżonej decyzji z dnia 28 sierpnia 2014 r. stwierdził, że raport OLAF ma charakter dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 194 § 1 o.p. i jako taki stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Organ wskazał, że brak tłumaczenia nagłówków poszczególnych rubryk tabeli nie stanowi uchybienia, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zwłaszcza, że organ odwoławczy udostępnił tłumaczenie uczestnikom postępowania. W ocenie DIC towary zostały zadeklarowane przez zgłaszającego jako pochodzące z Malezji, co zostało podważone na podstawie raportu OLAF, natomiast przy imporcie towarów spółka nie przedstawiła faktury handlowej z deklaracją producenta, która mogłaby stanowić podstawę do zastosowania innej niż stawka cła antydumpingowego "pozostała" w wysokości 62,9 %. DIC wskazał nadto, że przedmiotowy towar nigdy nie trafił do Głównego Obszaru Celnego Malezji, wobec czego nie mógł zostać poddany jakiejkolwiek obróbce czy procesom technologicznym. Z raportu OLAF wynika, że uzyskanie świadectw pochodzenia spowodowane było nadużyciami, mającymi na celu uzyskanie malezyjskiego pochodzenia towarów - deklarowano innych nadawców w Porcie Klang, innych zaś Urzędowi Celnemu Malezji i M. W konsekwencji organ odwoławczy twierdził, że decyzja organu pierwszej instancji jest prawidłowa. Sąd I instancji rozpoznając skargi na ww. decyzję z dnia 28 sierpnia 2014 r. wyjaśnił, że przedmiotem kontroli w rozpoznawanej sprawie są decyzje organów celnych ustalające, że krajem pochodzenia importowanego towaru nie jest Malezja, a Chiny oraz - na skutek tego ustalenia - nakładające cło antydumpingowe. Sąd I instancji wskazał, że podstawą prawną do dokonania przez organ celny kontroli zgłoszenia celnego jest art. 78 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L.92.302.1 ze zm.), zwanego dalej WKC, zgodnie z którym po zwolnieniu towarów organy celne mogą z urzędu lub na wniosek zgłaszającego dokonać kontroli zgłoszenia. Zgodnie natomiast z art. 78 ust. 3 WKC, jeżeli z kontroli zgłoszenia lub kontroli po zwolnieniu towarów wynika, że przepisy regulujące właściwą procedurę celną zostały zastosowane w oparciu o nieprawidłowe lub niekompletne dane, organy celne podejmują, zgodnie z wydanymi przepisami, niezbędne działania w celu uregulowania sytuacji, biorąc pod uwagę nowe dane, którymi dysponują. Przedmiotem importu w niniejszej sprawie była siatka podtynkowa z włókna szklanego, zaklasyfikowana do kodu TARIC 7019 59 00 10. Dla towarów zgłaszanych do procedury dopuszczenia do obrotu w dniu przyjęcia przedmiotowego zgłoszenia celnego, tj. w dniu 15 lipca 2011 r., pochodzącego z Malezji, zaklasyfikowanego do kodu TARIC 7019 59 00 10, stawka celna erga omnes wynosiła 7 %, a preferencyjna - 3,5 %. Wobec przedmiotowego towaru zastosowano stawkę preferencyjną w wysokości 3,5 %, na podstawie przedłożonego przez importera świadectwa pochodzenia Form A, potwierdzającego malezyjskie pochodzenie. Sąd I instancji wyjaśnił, że w dacie przyjęcia zgłoszenia celnego dla towaru zaklasyfikowanego do kodu TARIC 7019 59 00 10, pochodzącego z Chin, obowiązywało rozporządzenie Komisji (UE) Nr 138/2011 z dnia 16 lutego 2011 r., nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. U. UE.L.2011.43.9), na mocy którego został nałożony na przywóz niektórych tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych o wadze powyżej 35g/m², objętych m.in. kodem 7019 59 00 10, obowiązek poboru tymczasowego cła antydumpingowego. Natomiast w dniu 10 sierpnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 791/2011 z dnia 3 sierpnia 2011 r. (Dz. Urz. L 204/1 z dnia 9 sierpnia 2011 r.) w sprawie nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego i ostatecznego pobrania tymczasowego cła nałożonego na przywóz niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na mocy którego na towary pochodzące z Chin została utrzymana stawka w wysokości - 62,9%.