Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 2106/15

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Maria Świderska, Protokolant Bernadetta Pręgowska, po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 1305/14 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 3 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość stawki karty podatkowej za rok 2009 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości 2) oddala skargę, 3) zasądza od A. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 580 (słownie: pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1305/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 3 września 2014 r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość stawki karty podatkowej na rok 2009.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego wobec A. M. (dalej jako: "skarżąca"), decyzją z dnia 24 listopada 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G., na podstawie art. 40 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm., dalej jako: "u.z.p.d.") stwierdził wygaśnięcie decyzji z dnia 26 marca 2009 r., którą ustalono skarżącej wysokość stawki karty podatkowej na rok podatkowy 2009. Wskazał, że w toku kontroli podatkowej ustalono, iż skarżąca prowadzi działalność gospodarczą w P., polegającą na wynajmie 12 domków campingowych, w których znajdowało się łącznie 57 sypialni, 12 salonów wraz z aneksami kuchennymi oraz łazienki. Zdaniem organu, skoro liczba pokoi w domkach przekracza 12, to usługi polegające na ich wynajmie nie mogą być opodatkowane w formie karty podatkowej, gdyż nie stanowią działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli, o której mowa w art. 23 u.z.p.d. Organ stwierdził, że zaistniała przesłanka wynikająca z art. 40 ust. 1 pkt 1 u.z.p.d., polegająca na podaniu we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej danych niezgodnych ze stanem faktycznym, która to sytuacja spowodowała nieuprawnione opodatkowanie kartą podatkową.