Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. II FSK 1980/16

1. Oddziaływanie wykładni na przyszłość, o którym mowa w pkt 2 uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2016 r., II FPS 3/16, rodzi po stronie organów stanowiących gmin obowiązek zmiany w rozsądnym terminie podjętych uchwał w celu uwzględnienia w nich stanowiska zajętego przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd orzekający w tej sprawie rozumie pojęcie rozsądnego terminu jako podjęcie niezwłocznie działań legislacyjnych, zmierzających do przejęcia przez organy wskazane w art. 6q ust.1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012r., poz. 391) załatwiania spraw w sprawie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, z zastrzeżeniem ewentualnie dłuższego okresu wejścia w życie nowego aktu prawa miejscowego.

2. Zaplanowanie rozpoczęcia prac legislacyjnych dopiero po upływie 10-11 miesięcy od podjęcia uchwały przez Naczelny Sąd Administracyjny i jednocześnie zaplanowanie długiego (7-8 miesięcy) vacatio legis, mimo toczącego się postępowania dotyczącego ważności aktu prawa miejscowego, którego podstawę prawną stanowił art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 2001 r., Nr 142, poz. 159 z późn. zm., obecnie Dz.U. z 2013 r. poz. 594), nie daje gwarancji, że naruszenie prawa zostanie usunięte w wyniku działań własnych Gminy. Uzasadnia to zatem stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) z uwagi na naruszenie art. 39 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 13 i art.143 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2012 r. poz. 749) i art. 6q ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Teza urzędowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Paweł Dąbek, Sędzia WSA del., Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej "B." w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 641/14 w sprawie ze skarg Spółdzielni Mieszkaniowej "P." w W. i Spółdzielni Mieszkaniowej "B." w W. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 5 lipca 2012 r. nr XXIX/657/12 w przedmiocie upoważnienia Zarządu E. sp. z o. o. do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu utrzymania czystości i porządku 1) uchyla zaskarżony wyrok w części, w jakiej oddala skargę Spółdzielni Mieszkaniowej "B." w W., 2) stwierdza nieważność uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 5 lipca 2012 r. nr XXIX/657/12, 3) zasądza od Rady Miejskiej Wrocławia na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej "B." w W. kwotę 927 (słownie: dziewięćset dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.