Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 1974/15

Z treści art. 144 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że dopuszczalną i możliwą formą doręczenia pisma jest doręczenie pisma przez pracowników organów, także w siedzibie organu podatkowego. Skuteczności takiego doręczenia nie podważa uprzednia próba doręczenia pisma przez organ podatkowy za pośrednictwem poczty.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 375/15 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 12 lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2008 r. do grudnia 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę w całości, 3) odstępuje od obciążenia skarżącego M. N. kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji.

1.1. Wyrokiem z 17 czerwca 2015 r., sygn. akt: I SA/Bd 375/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. N. (dalej zwany "skarżącym") uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z 12 lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2008 r. do grudnia 2009 r. oraz zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.

2. Przedstawiony przez sąd I instancji stan faktyczny i prawny sprawy.

2.1. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sąd I instancji, przedstawiając ustalenia faktyczne i prawne przyjęte przez organy podatkowe wyjaśnił, że Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w T. wydał 12 listopada 2014 r. decyzję w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2008 r. do grudnia 2009 r. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia, że skarżący zaniżył podatek należny poprzez niezaewidencjonowanie wszystkich dokonanych sprzedaży i niewykazanie wartości tego podatku w stosownych deklaracjach. Ponadto nie dokonał odliczenia części podatku naliczonego, w wyniku czego nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, a także zawyżył podatek naliczony przez niezasadne odliczenie na podstawie faktur wystawionych na rzecz innego podmiotu oraz wystawionych przez podmiot nieistniejący.