Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. I FSK 2294/15

W tym miejscu jeszcze raz przypomnieć należy, że postępowanie zabezpieczające, o którym mowa w art. 33 o.p., przeprowadzone w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, jest postępowaniem odrębnym od postępowania kontrolnego czy postępowania wymiarowego zmierzającego do określenia zobowiązania podatkowego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2015 r. sygn. akt VIII SA/Wa 37/15 w sprawie ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W.) z dnia 5 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązań podatkowych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 24 września 2015 r., VIII SA/Wa 37/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. B. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: DIS) z dnia 5 listopada 2014 r. w przedmiocie zabezpieczenia na majątku podatnika zobowiązań podatkowych.

2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji przypomniał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (dalej: DUKS) 14 kwietnia 2014 r. złożył Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w R. (dalej Naczelnik US lub organ I instancji) wniosek o zabezpieczenie wykonania zobowiązania podatkowego na podstawie art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zmianami, dalej: O.p.). We wniosku tym podano, iż w toku postępowania kontrolnego prowadzonego wobec skarżącej prowadzącej działalność gospodarczą w ramach "D." PHU D. B. stwierdzono, że jej kontrahent "M." sp. z o.o. (dalej: kontrahent) wystawił w okresie od marca 2010 r. do sierpnia 2010 r. 60 faktur sprzedaży na rzecz skarżącej, które to faktury skarżąca ujęła w rejestrze zakupów VAT i odliczyła w deklaracjach VAT-7. W wyniku postępowania kontrolnego przeprowadzonego wobec kontrahenta ustalono, że wystawiane przez tę spółkę faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, co zostało potwierdzone ostateczną decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego na podstawie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zmianami, dalej: ustawa o VAT.).