Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 1411/16

Art. 25 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 3 u.z.p.d. zawiera obostrzenie, zakazujące korzystania z podwykonawców przy prowadzeniu działalności gospodarczej w warunkach zryczałtowanego podatku w formie karty podatkowej (poza usługami specjalistycznymi). Skoro umowa podnajmu może stanowić tytuł prawny, umożliwiający podjęcie przez podatnika działalności w zakresie usług hotelarskich, polegających "na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych", treść wymienionego przepisu nie daje podstaw do wykluczenia możliwości korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej, w przypadku posługiwania się przez podatnika wynajmowanymi obiektami. Użyty w analizowanej regulacji zwrot: "przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług" odnosi się do fazy realizacyjnej prowadzonej działalności gospodarczej, w tym świadczonych usług hotelarskich, nie dotyczy zaś uzyskania prawa do obiektów przy tej działalności wykorzystywanych. Ustawodawca nie zawęził możliwości korzystania z karty podatkowej wyłącznie do działalności prowadzonej z wykorzystaniem własnego majątku. Organ winien ocenić jakie usługi będą dla podatniczki specjalistyczne czy też nie, przez pryzmat istoty jej aktywności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług hotelarskich.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA del. Maciej Kurasz, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 13 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 1283/15 w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie) z dnia 8 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji ustalającej wysokość stawki karty podatkowej za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie na rzecz W. L. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.