Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 207/16

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. E. sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3517/14 w sprawie ze skargi W. E. sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za sierpień 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 września 2014 r. nr [...], 3) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz W. E. sp. z o.o. z siedzibą w S. kwotę 20202 (słownie: dwadzieścia tysięcy dwieście dwa) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3517/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E Sp. z o.o. z siedzibą w S na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 września 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON za sierpień 2013 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Prezes Zarządu PFRON decyzją z dnia 30 kwietnia 2014 r. określił wysokość zobowiązań skarżącej z tytułu wpłat na Państwowy Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z nieterminowym przekazaniem środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych za sierpień 2013 r. Od powyższej decyzji Spółka złożyła odwołanie, w którym zarzucono naruszenieart. 220 § 1, art. 21 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 210 § 3 oraz w zw. z art. 86 § 1 i art. 208 § 1 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze zm., dalej zwana: "Ordynacja podatkowa"). W uzasadnieniu podniosła, iż uznaje za bezpodstawne zobowiązanie w wysokości 468 276,84 zł, ustalone w związku z opóźnieniem przekazania na rachunek ZFRON kwoty zwolnienia z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (30% z 1.560.922,80 zł). Zdaniem Skarżącej jej postępowanie w zakresie przekazywania środków pochodzących ze zwolnień z podatku określonego w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1993 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej zwana: "u.p.d.o.f."), było zgodne z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm., dalej zwana: "ustawa o rehabilitacji"). W jej ocenie nie ma podstaw do stwierdzenia, że obowiązek przekazania środków na rachunek ZFRON w ciągu 7 dni, liczony jest od dnia wypłaty wynagrodzeń. W opinii Spółki zaskarżona decyzja nie ma charakteru określającego, lecz jest decyzją ustanawiającą nowe zobowiązania, wobec czego organ miał obowiązek uwzględnić fakt przedawnienia zobowiązania wynikający z art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej.