Wyrok NSA z dnia 16 maja 2017 r., sygn. II FSK 1050/15

Art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.p.o.l. nie ma zastosowania do budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Jan Grzęda, Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 645/14 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 1 kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012-2013 oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 listopada 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 645/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: "WSA") oddalił skargę P. Spółka Akcyjna w P. (dalej: "Spółka" lub "Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie (dalej: "SKO") z dnia 1 kwietnia 2014 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012-2013 r. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z dnia 1 kwietnia 2014 r. SKO, po rozpatrzeniu odwołania Spółki od decyzji Burmistrza K. (dalej: "organ I instancji") z dnia 20 grudnia 2013 r., w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za lata 2012-2013 na łączną kwotę 333.501,00 zł, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W skardze wniesionej do WSA Spółka zarzuciła naruszenie:

1) art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. 2010 r. Nr 193, poz. 1287; dalej "ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne"); przepis ten stanowi o formalnym związaniu z ewidencją, która dla wymiaru podatku ma znaczenie rozstrzygające; o tym, czy dany grunt jest użytkiem rolnym dla celów podatkowych decyduje wyłącznie zapis w ewidencji gruntów, a tego dowodu nie mogą samodzielnie kwestionować organy podatkowe;