Wyrok NSA z dnia 10 marca 2017 r., sygn. II FSK 1243/15

W przypadku przesłanki nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, o której mowa w art. 239b § 1 pkt 4 O.p., uprawdopodobnienie niewykonania decyzji, o którym mowa w art. 239b § 2 O.p., powinno polegać na wykazaniu, że z uwagi na krótki okres do upływu terminu przedawnienia istnieje ryzyko, że podmiot zobowiązany do wykonania obowiązku, nie wykona go.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1045/14 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 17 marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1045/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę O. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "spółka", "skarżąca", "strona") na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 17 marca 2014 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji.

2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez sąd pierwszej instancji wynika, że postanowieniem z dnia 10 grudnia 2013 r. Prezydent Miasta N. nadał nieostatecznej decyzji własnej z dnia 9 grudnia 2013 r. w sprawie określenia spółce wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2008 r. rygor natychmiastowej wykonalności. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji powołał się na treść art. 239b § 1 pkt 4 w związku z art. 239b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.). Zdaniem organu z dokumentacji księgowej wynika niezbicie, że okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego ustalonego nieostateczną decyzją z dnia 9 grudnia 2013 r. na dzień wydania postanowienia jest krótszy niż 3 miesiące. Istnieje zatem uzasadnione podejrzenie, że spółka nie zapłaci przedmiotowego podatku do dnia 31 grudnia 2013 i na zasadzie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ulegnie ono przedawnieniu.