Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 2159/15

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Paweł Kowalski (sprawozdawca), Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1179/14 w sprawie ze skargi L. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 8 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 3.600,00 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 14 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1179/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę L. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z 8 lipca 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z 30 sierpnia 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. Wskazaną decyzją 8 lipca 2014 r. organ odwoławczy uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i określił sporne zobowiązanie.

W skardze na powyższą decyzję podatnik zarzucił naruszenie:

- art. 70 § 1, w związku z art. 208 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), polegające na umorzeniu postepowania mimo przedawnienia zobowiązania;

- art. 150 o.p., poprzez błędne uznanie, że przesyłka wysłana na adres niezgodny ze wskazaniem strony została doręczona z upływem 14 dni od daty pierwszego awiza;

- art. 121, art. 122, art. 124, art. 181, art. 187 i art. 191 o.p.

W uzasadnieniu wskazano, że w sprawie nie doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia, albowiem zawiadomienie z dnia 5 grudnia 2012 r. nie można uznać za doręczone w trybie art. 150 o.p. Przesyłka nie została bowiem doręczona na adres wskazany przez skarżącego w piśmie z dnia 5 czerwca 2012 r. W konsekwencji organ pierwszej instancji nie był uprawniony do wydania decyzji w roku 2013, tj. po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a Dyrektor Izby Skarbowej nie powinien merytorycznie rozpoznawać sprawy. Ponadto odstąpiono od ustalenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania mimo, że skarżący nie prowadził ksiąg podatkowych i brak było dowodów dotyczących ponoszonych przez niego wydatków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Organ bezpodstawnie nie uwzględnił również w kosztach uzyskania przychodu wydatków poniesionych na korzystanie z samochodu, ciągnika, wykonania i utrzymania dróg dojazdowych, opłat za przyłącza elektryczne i wodociągowe, kosztów podziałów geodezyjnych i odsetek od kredytów.