Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. I FSK 1297/15

Art. 113 O.p., który pozwala na obciążenie osoby świadomie firmującej cudzą działalność gospodarczą odpowiedzialnością podatkową, stanowi instrument zapobiegania skutkom tego negatywnego, z punktu widzenia pewności obrotu gospodarczego oraz interesów podatkowych, zjawiska gospodarczego. Powoływanie się na firmanctwo nie może jednak stanowić strategii argumentacyjnej służącej uchyleniu się przez podatnika od odpowiedzialności podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal (spr.), Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 865/14 w sprawie ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 14 lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2008 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od B. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 400 (słownie: czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z 14 lipca 2014 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z 27 listopada 2013 r. w przedmiocie określenia B. W. (dalej: "skarżący") zobowiązania w podatku od towarów i usług za październik 2008 r. w kwocie 4.086 zł.

Organ zakwestionował uprawnianie skarżącego do odliczenia kwoty podatku naliczonego, wynikającego z faktury, wystawionej na rzecz skarżącego przez Z. [...] A. D. w S.. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w L., faktura pochodząca od tej firmy nie dokumentowała rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pomiędzy podmiotami wymienionymi w jej treści. Opisywała ona nabycie przez skarżącego usług introligatorskich. Organ zauważył, że w dokumentacji prowadzonej przez skarżącego, poza fakturami, brak jest jakichkolwiek innych dokumentów, dotyczących współpracy i rozliczeń z wystawcą zakwestionowanej faktury, w tym jakichkolwiek umów, specyfikacji, kalkulacji, wycen, rozliczeń ilościowo - wartościowych. Sam skarżący nie potrafił podać szczegółów fakturowanej transakcji. Przyznał też, że zakupami i rozliczeniami zajmował się przede wszystkim jego ojciec - G. W., prowadzący firmę M. spółkę cywilną razem z D. W.. Firma ta także zajmowała się działalnością introligatorską. Udzielił ojcu stosownego pełnomocnictwa do podejmowania działań w imieniu swojej firmy. Polegał też na gronie kontrahentów, z którymi współpracował jego ojciec. Podpisywał niezbędne dokumenty jeśli była taka potrzeba, zwłaszcza faktury. Jedynymi kontrahentami, z którymi w omawianym czasie współpracował były firmy T. N., A. D. i P. L., polecone przez ojca. Jednak zawieraniem transakcji, umów zajmował się ojciec, jako bardziej doświadczony, a on sam nie wiedział o zawieranych przez ojca umowach, nie był o tym informowany. Swoich kontrahentów albo nie widywał, albo widywał przelotnie. Nie miał wiedzy i doświadczenia w branży introligatorskiej, a więc od strony technicznej i produkcyjnej miał pomagać mu właśnie ojciec. W uzasadnieniu zaskarżonej do Sądu pierwszej instancji decyzji organ podkreślił, iż G. W. w złożonych zeznaniach potwierdził swoją wiodącą rolę w działalności syna. Wskazał, że syn nieposiadający wiedzy i doświadczenia w zakresie świadczenia usług introligatorskich zajmował się co do zasady przyjmowaniem i podpisywaniem faktur. W dalszej kolejności organ zwrócił uwagę na zeznania rzekomego kontrahenta skarżącego - wystawcy zakwestionowanej faktury. On także nie dysponował dokumentami na okoliczność zakresu zleconych usług, warunków ich wykonania, zasad rozliczeń.