Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. II FSK 3271/16

Pojęcia "przedsiębiorstwo" i "zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans" (obecnie "zorganizowanej części przedsiębiorstwa") zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia miał pozwolić na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, czy też stanowił jedynie inwestycje kapitałową.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia del. WSA Alicja Polańska, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "R." sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 348/16 w sprawie ze skargi "R." sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "R." sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 14 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 348/16, oddalił skargę R. Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych.

2. Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W. decyzją z dnia 7 września 2012 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych pobranego przez notariusza w dniu 29 maja 2007 r. z tytułu podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Organ I instancji wskazał, że w maju 2007 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki dokonało podwyższenia kapitału zakładowego Spółki o kwotę 54.000.000,00 zł, tj. z kwoty 50.000,00 zł do kwoty 54.050.000,00 zł przez utworzenie nowych 540.000 udziałów o wartości nominalnej 100,00 złotych każdy. Nowe udziały zostały objęte przez jedynego wspólnika Spółki - P. S.A. z siedzibą w W. w następujący sposób: 537.000 udziałów o wartości nominalnej 100 zł każdy (tj. 53.700.000 zł) objęte zostały w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci 687.720 udziałów w kapitale zakładowym spółki pod firmą Fabryka P. Sp. z o. o. z siedzibą w W. o wartości 53.700.000 zł; 3.000 udziałów o wartości nominalnej 100 zł każdy (tj. 300.000 zł) objęte zostały przez P. S.A. w drodze wniesienia wkładu pieniężnego w kwocie 300.000 zł. Notariusz jako płatnik pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych. Skarżąca złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku w kwocie 268.468,17 zł z tytułu podwyższenia kapitału zakładowego spółki o kwotę 54.000.000,00 zł, dokonanego w dniu 29 maja 2007 r. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że zapłaty podatku od podwyższenia kapitału zakładowego dokonano niezasadnie, ponieważ przepisy ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101 poz. 649 ze zm., dalej zwana: "u.p.c.c.") były niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego - Dyrektywą Rady z dnia 17 lipca 1969 r. nr 69/335/EWG (Dz. U. UE. L. z 1969 r. nr 249, poz. 25 ze zm., dalej zwana: "Dyrektywa 69/335/EWG") dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, w związku z tym zapłacony przez stronę podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 75 § 1 w związku z art. 73 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zwana dalej: "Ordynacja podatkowa") stanowił nadpłatę. Od powyższej decyzji wywiedzione zostało odwołanie.