Postanowienie NSA z dnia 17 czerwca 2016 r., sygn. I OZ 619/16

Przywrócenie terminu

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Kr 69/16 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi M.Z. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 20 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania postanawia 1) uchylić zaskarżone postanowienie; 2) przywrócić termin do uzupełnienia braków formalnych skargi.

Uzasadnienie

M.Z. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 20 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania.

Pismem z dnia 4 lutego 2016 r. pełnomocnik skarżącej - adwokat P.O. został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez jej podpisanie oraz złożenie pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania skarżącej w niniejszej sprawie, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi w dniu 9 lutego 2016 r.

W dniu 23 lutego 2016 r. (data stempla pocztowego) pełnomocnik skarżącego uzupełnił w/w braki formalne skargi, wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik podał, iż w dniu 12 lutego 2016 r., a więc w terminie otwartym do uzupełnienia braków formalnych skargi, zachorował (angina ropna) i zgodnie z zaleceniem lekarza (zaświadczenie lekarskie w załączeniu) miał nie wychodzić z domu przez pięć dni (do 17 lutego 2016 r.), wobec czego nie mógł uczynić zadość wezwaniu Sądu. Podkreślił, iż nie zatrudnia aplikantów, którzy na podstawie pełnomocnictwa substytucyjnego mogliby skierować pismo do Sądu w jego imieniu, bądź dostarczyć mu dokumenty do podpisu do domu. Jedyną osobą jaka mogła mu pomóc w wykonaniu wezwania, była jego żona E.O. - radca prawny, która prowadzi kancelarię prawną pod tym samym adresem co adwokat P.O., lecz z uwagi na fakt, iż ich pięcioletni syn złamał wcześniej nogę, musiała stale się nim opiekować, bowiem on - z uwagi na chorobę - nie mógł takiej stałej opieki zapewnić.