Postanowienie NSA z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. II OSK 137/16

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dnia 29 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2015r., sygn. akt IV SA/Wr 609/15 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi I. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia [...] czerwca 2015r., nr [...] w przedmiocie rozpoznania wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego uchwałą w sprawie utworzenia parku kulturowego "Stare Miasto" postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2015r., sygn. akt IV SA/Wr 609/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę I. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia [...] czerwca 2015r., nr [...] w przedmiocie rozpoznania wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego uchwałą w sprawie utworzenia parku kulturowego "Stare Miasto".

W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że pismem z dnia 5 września 2015 r. I. Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę m.in. na powyższą uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., Nr 270 ze zm.), dalej p.p.s.a. Sąd przytoczył art. 3 § 2 pkt 5 i pkt 6 i podniósł, że jedną z ustaw szczególnych, o których mowa w art. 3 § 3 p.p.s.a., jest ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 594 ze zm.). Sąd, przytaczając art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym podniósł, że warunkiem dopuszczalności zaskarżenia uchwały organu gminy - a jednocześnie warunkiem uznania, że sąd administracyjny będzie właściwy do jej merytorycznego rozpoznania jest, aby ta uchwała wydana została w sprawie z zakresu administracji publicznej. W doktrynie podnosi się trafnie, że aby można uznać, iż uchwała, o jakiej mowa w art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej, powinna m. in. rozstrzygać o jakimś elemencie sytuacji materialnoprawnej adresatów, inaczej bowiem nie dochodzi do naruszenia interesów prawnych i uprawnień. Dla zakwalifikowania określonego aktu do zakresu objętego art. 101 ww. ustawy konieczny jest element regulacyjny, zobowiązujący, zakazujący czy dozwalający, aby możliwe było oddziaływanie na interes prawny skarżącego (zob. Dolnicki B., Augustyniak M., Cybulska R., Glumińska-Pawlic J., Jagoda J., Jochymczyk A., Martysz C., Matan A., Moll T., Wierzbica A., Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz. ABC, 2010, teza 2. do art. 101 oraz Bandarzewski K., Chmielnicki P. (red.), Dobosz P., Kisiel W., Kryczko P., Mączyński M., Płażek S., Komentarz do ustawy o samorządzie gminnym, Warszawa 2007, s. 727).