Postanowienie NSA z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. I OSK 125/16

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 lipca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wr 450/15 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi D. K. na uchwałę Rady Gminy Kłodzko z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność dyrektora przedszkola postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 20 lipca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, IV SA/Wr 450/15, odrzucił skargę D. K. w sprawie ze skargi D. K. na uchwałę Rady Gminy Kłodzko z [...] stycznia 2015 r., nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność dyrektora przedszkola.

W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zaskarżona uchwała została podjęta w trybie postępowania skargowego uregulowanego w Dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego, zatytułowanym "Skargi i wnioski". Przedmiotem takiej skargi, po myśli art. 227 k.p.a., może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe ograny albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Załatwienie zaś takiej skargi następuje na podstawie art. 238 § 1 k.p.a. poprzez zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi, które stanowi prawną formę działania organu administracji. Stanowi ono prawną formę działania, będącą czynnością materialno-techniczną, a więc taką czynnością, która skutki prawne wywołuje przez fakty (por. Z. Kmieciak, Czynności faktyczne administracji państwowej, SP-E t. XXXIX, Łódź 1978, s. 74-86). Zawiadomienie takie zawiera informacje o czynnościach wewnętrznych organu załatwiającego skargę i ich rezultatach, a wywiera ono trojaki skutek prawny. Po pierwsze kończy postępowanie skargowe w odniesieniu do sprawy. Po drugie umożliwia wniesienie przez adresata zawiadomienia kolejnej skargi tym razem wynikającej z niezadowolenia z załatwienia skargi (art. 227 k.p.a.). Trzecim zaś skutkiem będzie możliwość zastosowania trybu przewidzianego w art. 239 k.p.a. w odniesieniu do ponowionej skargi w szczególności podtrzymania swego poprzedniego stanowiska. Określony w art. 3 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi katalog aktów lub czynności organów administracji, mogących być zaskarżone do sądu administracyjnego, wyklucza jednakże możliwość dokonywania kontroli przez ten sąd skarg powszechnych składanych w trybie art. 227 k.p.a. W sprawach skarg i wniosków (Dział VIII k.p.a.) nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, co wynika z brzmienia art. 3 § 2 p.p.s.a., a wcześniej z art. 16 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (zob. postanowienie NSA z 18 lutego 1997 r., III SAB 1/97, publ. LEX nr 29038; postanowienie NSA z 12 kwietnia 2001 r., I SA 2668/00, publ. LEX nr 5426; postanowienie NSA z 23 lipca 2001 r., II SAB 213/00, publ. LEX nr 5455). W doktrynie prezentowane jest stanowisko, że również zawiadomienie o załatwieniu skargi nie daje podstaw do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na jego niezgodność z prawem. Ta kategoria czynności różnego rodzaju organów państwowych i organizacji społecznych nie mieści się w wyliczeniu aktów zaskarżalnych do sądu administracyjnego (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Komentarzu do Kodeksu postępowania administracyjnego, wyd. 8, Warszawa 2006, s. 856). Nadal aktualny będzie zatem pogląd wyrażony w uzasadnieniu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 lipca 1983 r. (II SA 983/83, publ. ONSA 1983, Nr 2, poz. 57, s. 90), że "zawiadomienie może być kwestionowane jedynie nową skargą, która ma za przedmiot w rozumieniu art. 227 k.p.a. właściwość organu do załatwienia skargi, wskazanie sposobu jej załatwienia oraz uzasadnienie faktyczne i prawne, jeżeli było zamieszczone w zawiadomieniu".