Wyrok NSA z dnia 14 października 2016 r., sygn. I OSK 3080/14

W orzecznictwie i doktrynie ugruntowany jest pogląd, że jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie terminu nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Zientala po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 3035/13 w sprawie ze skargi E.L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu i stwierdzenia uchybienia terminu oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 3035/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E.L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu i stwierdzenia uchybienia terminu.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] marca 2013 r. Prezydent m.st. Warszawy ustalił opłatę adiacencką od E.L. w wysokości 40 244,40 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, stanowiącej własność skarżącej, na skutek jej podziału zatwierdzonego decyzją ostateczną z dnia [...] lipca 2010 r. Przedmiotowa decyzja została doręczona pełnomocnikowi zawodowemu skarżącej w dniu 18 marca 2013 r.

W dniu 3 kwietnia 2013 r. pełnomocnik skarżącej złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania wraz z odwołaniem od decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] marca 2013 r., wskazując, że uchybienie terminowi do wniesienia odwołania upływającemu w dniu 2 kwietnia 2013 r., nastąpiło nie z jego winy, bowiem w dniu 2 kwietnia 2013 r. pełnomocnik nagle rozchorował się (wysoka gorączka). We wniosku wyjaśniono także, że pełnomocnik dnia 2 kwietnia 2013 r. nie pracował w Kancelarii [...], gdzie wykonuje zawód tylko na podstawie umowy cywilnoprawnej, a nie na podstawie umowy o pracę. Zatrudniony jest w [...] oraz w [...]. Nie miał więc możliwości przekazania odwołania nikomu z kancelarii, aby wysłał je pocztą. We wniosku podkreślono również, że w domu pełnomocnika nie było też żadnego dorosłego domownika, który mógłby nadać pismo, a jego dzieci mają 4 lata i 1,5 roku, i nie mógł zostawić ich samych. Pełnomocnik wyjaśnił, że w dniu 3 kwietnia 2013 r. otrzymał zwolnienie lekarskie do dnia 5 kwietnia 2013 r. Pracownicy Kancelarii [...] przyjechali zaś do niego do domu i otrzymali podpisany egzemplarz odwołania, który następnie nadali pocztą. Do wniosku o przywrócenie terminu załączono zaświadczenie lekarskie, wskazujące na niezdolność pełnomocnika do pracy od dnia 3 kwietnia 2013 r. do dnia 5 kwietnia 2013 r.