Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. I OSK 2474/15

Samo stwierdzenie zaistnienia bezczynności organu administracji nie wystarcza do uznania jej za mającą miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Rażące naruszenie prawa oznacza m.in. wskazanie konkretnego przepisu prawa, który został rażąco naruszony pozostawaniem organu w bezczynności.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2016r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SAB/Wa 728/14 w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SAB/Wa 728/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skargi A. K., zobowiązał Prezydenta [...] do rozpoznania wniosku F. Spółka Akcyjna z dnia 13 stycznia 1999 r. o zwrot nieruchomości położonej w W. przy ulicy [...], w części dotyczącej gruntu pochodzącego z nieruchomości hipotecznej nr [...] i nr [...], oznaczonego obecnie jako działki nr [...] z obrębu [...], w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy oraz stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że wnioskiem z dnia 13 stycznia 1999 r. (uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 1999 r.) spółka F. S.A. wniosła o zwrot nieruchomości o pow. 10346 m2, położonej w W. przy ul. [...], hip. nr [...] i [...], objętej działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279). Decyzją z dnia [...] maja 2004 r., Nr [...], Prezydent [...]odmówił wnioskodawczyni ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego w W., przy ul. [...], opisanego w ewidencji gruntów jako działki nr [...] - część oraz [...] z obrębu [...], uznając, że brak jest dowodów potwierdzających złożenie przez Z. S. wniosku opatrzonego datą 14 marca 1946 r. o przyznanie prawa własności czasowej do opisanego gruntu. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., decyzją z dnia [...] czerwca 2005 r., Nr [...], uchyliło powołaną decyzję Prezydenta i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezydent [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r., Nr [...], ponownie odmówił F. S.A. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego w W. przy ul. [...], opisanego w ewidencji gruntów jako działki nr [...] - część oraz [...] z obrębu [...], wobec niezłożenia w ustawowym terminie wniosku o przyznanie tego prawa. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r., Nr [...], uchyliło decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] kwietnia 2008 r. uznając, że wnioski o przyznanie prawa własności czasowej do przedmiotowego gruntu zostały złożone w dniach 14 marca 1946 r., 7 lipca 1948 r. i 5 listopada 1948 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 29 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1374/09, po rozpatrzeniu skargi S. w W., uchylił powołaną decyzję organu odwoławczego z dnia 16 czerwca 2009 r., jednakże Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 24 lutego 2011 r., sygn. akt I OSK 613/10, uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1374/09 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w sytuacji stwierdzenia przez organ zaginięcia akt postępowania wywołanego wnioskiem z dnia 7 lipca 1948 r., organ zobowiązany był do odtworzenia tego dokumentu, gdyż ma on fundamentalne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 898/11, oddalił skargę S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2009 r., stwierdzając, że organ I instancji zobowiązany był do odtworzenia zaginionego wniosku dekretowego z dnia 7 lipca 1948 r. Prezydent [...], decyzją z dnia [...] września 2012 r., Nr [...], umorzył postępowanie w sprawie odtworzenia zaginionych akt postępowania administracyjnego w sprawie nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], hip. nr [...] i [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., Nr [...], utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 30 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 717/13, stwierdził nieważność decyzji organów obu instancji podnosząc, że organ pierwszej instancji powinien rozpoznać wniosek o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego. Ponadto w ramach prowadzonego postępowania do organu należy ewentualna rekonstrukcja akt sprawy administracyjnej przy użyciu środków dowodowych wskazanych w kpa. Pismem z dnia 20 stycznia 2014 r. A. K. - spadkobierca spółki F. S.A. - wystąpiła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z zażaleniem na nierozpoznanie wniosku z dnia 13 stycznia 1999 r. przez Prezydenta [...] w terminie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., postanowieniem z dnia [...] marca 2014 r., Nr [...], zobowiązało Prezydenta [...] do rozpoznania powołanego wniosku i wydania decyzji w terminie do dnia 30 maja 2014 r. Prezydent [...], decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r., Nr [...], rozpoznając ponownie wniosek z dnia 13 stycznia 1999 r., odmówił A. K. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu położonego w W. przy ul. [...], opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr [...] - część z obrębu [...], dla którego prowadzone były księgi hipoteczne pod nazwami "Nieruchomość w [...] W. pod nr [...]" i "Nieruchomość w [...] W. pod nr [...]" oraz stwierdził, że rozpoznanie wniosku z dnia 13 października 1999 r. odnośnie pozostałej części gruntu pochodzącego z nieruchomości hip. nr [...] i nr [...], oznaczonego obecnie w ewidencji gruntów jako działki nr [...], nr [...] i nr [...] z obrębu [...], nastąpi w odrębnej decyzji po ustaleniu wszystkich stron postępowania - użytkowników wieczystych przedmiotowego gruntu.