Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. I OSK 1535/14

W przypadku kontroli przez sąd administracyjny postępowania administracyjnego, zakończonego decyzją lub postanowieniem, wydanym w postępowaniu rozpoznawczym, sąd administracyjny co do zasady kontroluje, czy organy administracji publicznej dokonały w sposób prawidłowy ustaleń stanu faktycznego.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia NSA Iwona Bogucka Protokolant: asystent sędziego Monika Mamińska po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. K., R. K. i S.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 949/13 w sprawie ze skargi P. K., R. K. i S. K. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 949/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. K., R. K. i S. K. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Naczelnik Dzielnicy Warszawa-Wola (dalej Naczelnik) decyzją z dnia [...] lutego 1981 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] lutego 1981 r.) orzekł o wywłaszczeniu nieruchomości o powierzchni 1265 m2, położonej przy [...] , dz. nr [...] w Warszawie, stanowiącej w równych częściach własność H. K. i Z. A. Przedmiotową decyzją przyznano jednocześnie odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości w kwocie 33.770,00 zł na rzecz H. K. i w kwocie 33.770,00 zł na rzecz nieustalonych spadkobierców drugiej współwłaścicielki Z. A.

Pismem z 11 maja 2011 r. spadkobiercy H. K. - P.K., R. K i S. K. (dalej skarżący) wnieśli do Wojewody Mazowieckiego o stwierdzenie nieważności decyzji z [...] lutego 1981 r.