Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. I OSK 111/14

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Sikorska del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant starszy inspektor sądowy Dominika Człapińska po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Powiatu Warszawskiego Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 788/13 w sprawie ze skargi Powiatu Warszawskiego Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz Powiatu Warszawskiego Z. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed Sądem I instancji.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 września 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 788/13, uwzględnił skargę Powiatu Warszawskiego Z. na opisaną w sentencji decyzję Wojewody Mazowieckiego i stwierdził jej nieważność, orzekł o jej wykonalności i zwrocie kosztów postępowania.

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym: Wójt Gminy S. B. decyzją z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...], zatwierdził podział nieruchomości położonej we wsi S. B. - działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...] - S. B., gmina S. B., opisanej w księdze wieczystej KW [...], stanowiącej własność (na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej) M. R. i J. R. W wyniku tego podziału wydzielona została m. in. działka nr [...]/1 o pow. 0,0107 ha, z przeznaczeniem pod drogę publiczną powiatową. Działka ta przeszła z mocy prawa, na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) - dalej u.g.n., na własność Powiatu Warszawskiego Z. Decyzją z dnia [...] października 2012 r., nr [...], Starosta Warszawski Z. ustalił odszkodowanie na rzecz M. R. i J. R. w kwocie 46.545 zł za wyżej opisaną działkę nr [...]/1, oraz zobowiązał do jego zapłaty Powiat Warszawski Z. W uzasadnieniu wskazał, iż w dniu [...] października 2011 r. M. R. i J. R. złożyli wniosek o ustalenie odszkodowania za opisaną powyżej nieruchomość gruntową, która została przejęta pod drogę. Dodał, że rokowania, o jakich mowa w art. 98 ust. 3 u.g.n., prowadzone pomiędzy M. R. i J. R., a Powiatem Warszawskim Z., zakończyły się negatywnie (vide protokół rokowań z dnia [...] października 2011 r.). Wysokość odszkodowania wynika z operatu szacunkowego z dnia [...] kwietnia 2012 r., w którym rzeczoznawca majątkowa ustaliła wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości na kwotę 46.545 zł. Organ uznał ten operat szacunkowy za poprawny. Od powyższej decyzji odwołanie wniósł Zarząd Powiatu Warszawskiego Z., kwestionując wysokość odszkodowania, czyli operat szacunkowy, w oparciu o który zostało ustalone odszkodowanie za przedmiotową nieruchomość. Jego zdaniem wycena nie została przeprowadzona z należytą starannością i nie pozwala na weryfikację poprawności ustalenia wartości nieruchomości. Przede wszystkim podniesiono, że biegła w sposób nieuprawniony ograniczyła lokalny rynek nieruchomości drogowych tylko do terenu gminy S. B., oraz nie uzasadniła dlaczego uznała sprzedaż udziałów, za transakcje niespełniające warunków transakcji rynkowych. Po rozpoznaniu tego odwołania Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu Warszawskiego Z. z dnia [...] października 2012 r. W jej uzasadnieniu wskazał, iż zaistniały przesłanki do wypłaty odszkodowania, które organ ustalił prawidłowo. Wartość działki nr [...]/1 ma oparcie w cenach uzyskanych na rynku lokalnym, obejmującym teren wsi: B. S. i Z. W. oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane, z możliwością realizacji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Rzeczoznawca majątkowy stwierdziła, iż na terenie rynku lokalnego nie zaistniały w niezbędnej ilości transakcje sprzedaży gruntów pod drogi, mogące stanowić materiał porównawczy. W związku z tym, zdaniem organu, określony w operacie sposób wyceny odpowiada regulacji znowelizowanego § 36 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. Zastosowane podejście porównawcze, metoda korygowania ceny średniej, są poprawne. Autorka operatu do wyceny wybrała próbkę 19 transakcji reprezentatywnych o cenach jednostkowych sprzedaży od 304 zł/ m² do 580 zł/ m². Po określeniu cech wpływających na wartość nieruchomości przeznaczonej pod drogę publiczną na lokalnym rynku oraz określeniu wag poszczególnych cech ostatecznie wartość 1 m² wycenianej nieruchomości (działki nr [...]/1 o pow. 107 m²) ustalono w wysokości 435 zł, co razem dało sumę 46.545 zł. Organ odwoławczy odnosząc się do zarzutu dotyczącego odrzucenia transakcji "drogowych" obejmujących udziały w nieruchomościach wyjaśnił, iż obrót taki jest mało przydatny z punktu widzenia określania wartości rynkowej nieruchomości, gdyż poza innymi kwestiami, sprzedaż udziału we współwłasności nie przekłada się na wiarygodną wartość całej nieruchomości (inny udział mógłby być sprzedany w innej cenie jednostkowej). Odnosząc się natomiast do zarzutu dotyczącego ograniczenia lokalnego rynku nieruchomości "drogowych" do terenu gminy S. B., Wojewoda zaznaczył, że rzeczoznawca majątkowy w sporządzonym operacie uzasadniła wybór pod względem obszarowym rynku.