Wyrok NSA z dnia 2 września 2016 r., sygn. I OSK 2352/15

Jeżeli policjant pełni służbę na określonym stanowisku lub realizuje określone zdania, to przysługuje mu dodatek służbowy. Wysokość tego świadczenia zależy przede wszystkim od sposobu wykonywania przez funkcjonariusza powierzonych mu obowiązków i zadań służbowych. Zachodzi zatem - co do zasady - ścisły związek między wysokością dodatku służbowego a sposobem wykonywania przez policjanta obowiązków służbowych oraz należytym pełnieniem służby na stanowiskach uprawniających do przyznania tego świadczenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.), Sędzia NSA Marek Stojanowski, Sędzia del. WSA Marian Wolanin, Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu w dniu 2 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Ke 303/15 w sprawie ze skargi D. W. na rozkaz personalny [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie obniżenia dodatku służbowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od D. W. na rzecz [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] kwotę 280 (słownie: dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Ke 303/15, po rozpoznaniu skargi D. W. na rozkaz personalny [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie obniżenia dodatku służbowego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Komendant Powiatowy Policji w [...] rozkazem personalnym z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...], obniżył D. W. dodatek służbowy o 40 % do kwoty 360 zł od dnia 1 grudnia 2014 r. Rozkaz ten został wydany na podstawie art. 104 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r., Nr 287, poz. 1687 ze zm. - dalej jako "ustawa o Policji"), § 9 ust. 5 w związku z § 8 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1732 ze zm. - dalej jako "rozporządzenia z dnia 6 grudnia 2001 r."). [...] Komendant Wojewódzki Policji w [...], po rozpatrzeniu odwołania D. W., rozkazem personalnym z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...], uchylił powyższy rozkaz personalny w części dotyczącej daty obniżenia dodatku służbowego i ustalił nową datę obniżenia dodatku służbowego od dnia wydania swej decyzji, a w pozostałej części zaskarżony rozkaz personalny organu I instancji utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podkreślił, że materialną podstawę rozkazu personalnego w sprawie obniżenia policjantowi dodatku służbowego stanowiły przepisy § 9 ust. 5 w zw. z § 8 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia z dnia 6 grudnia 2001 r. Przepisy te w przypadku zaistnienia określonych w nich przesłanek nakładają na uprawniony organ obowiązek obligatoryjnego obniżenia dodatku służbowego. W § 9 ust. 5 rozporządzenia z dnia 6 grudnia 2001 r. ustawodawca posłużył się sformułowaniem "podlega obniżeniu" a w następnym w zdaniu zawarł odesłanie do § 8, który enumeratywnie wymienia, w jakich przypadkach obniża się dodatek służbowy. Oznacza to, że rozkaz personalny w przedmiocie obniżenia dodatku ma charakter decyzji związanej. Sferą uznania administracyjnego objęta jest jedynie kwota, do jakiej obniża się przedmiotowy dodatek. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego bezspornie wynika, że D. W. w czasie służby naruszył dyscyplinę służbową, za co Komendant Powiatowy Policji w [...] prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym nr [...] z dnia [...] września 2014 r. wymierzył mu karę dyscyplinarną nagany. Popełnione przez policjanta przewinienie polegało na niewłaściwym wykonaniu czynności służbowych przy obsłudze zdarzenia drogowego związanego z podejrzeniem, że nietrzeźwy kierowca kierował samochodem po drodze publicznej, poprzez brak bieżącego dokumentowania wykonywanych czynności, brak niezwłocznego poinformowania dyżurnego Komendy Wojewódzkiej Policji w [...] oraz przełożonego o zaistniałym zdarzeniu, niepodjęcie czynności zmierzających do prawidłowej zmiany dyslokacji służby stosownie do zaistniałej sytuacji. Zdaniem [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] zachodziły zatem przesłanki do obniżenia wymienionemu policjantowi dodatku służbowego. Z uwagi na charakter, okoliczności i ciężar gatunkowy popełnionego przez D. W. przewinienia uzasadnione było też obniżenie policjantowi dodatku o 40%. Komendant Powiatowy Policji w [...] ustosunkowując się do zarzutów zawartych w odwołaniu policjanta wyjaśnił, że w roku 2014 D. W. kilkakrotnie zwracano uwagę na sposób pełnienia przez niego służby na stanowisku kierowania w zakresie prawidłowości obsługi i nadzoru nad zdarzeniami zaistniałymi na obszarze działania Komendy Powiatowej Policji w [...]. W dniu 11 lutego 2014 r. z policjantem przeprowadzono rozmowę instruktażową, w czasie której omówiono nieprawidłowości, uwagi i spostrzeżenia dotyczące podejmowanych przez funkcjonariusza czynności. W konsekwencji policjant w roku 2014 nie był wyróżniany nagrodami motywacyjnymi. D. W. otrzymał jedynie odznakę "Zasłużony Policjant", ale z wnioskiem o takie wyróżnienie jego przełożony wystąpił jeszcze w grudniu 2013 r., a więc przed zaistnieniem wskazanych zdarzeń oraz wymierzeniem policjantowi kary dyscyplinarnej nagany za popełnione przewinienie dyscyplinarne. Wprawdzie organ I instancji nie powołał się na powyższe fakty w uzasadnieniu swej decyzji, ale zaakcentował tam okoliczności, które miały w sprawie zasadnicze znaczenie, a mianowicie wagę i ciężar popełnionego przez policjanta przewinienia dyscyplinarnego.