Wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. I OSK 3108/14

Wymogi, jakie ustawodawca przewidział dla dowodu z zeznań świadków wskazują na to, że nie każdy dowód z przesłuchania każdego świadka, może być podstawą do udowodnienia pozostawienia określonego mienia. Tym bardziej takim wyłącznym dowodem nie może być wyłącznie dowódu z przesłuchania strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Marek Wroczyński Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2914/13 w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2914/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. P. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty, uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...].

Wyrok zapadł w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 5 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r., Nr 169, poz. 1418 ze zm.) odmówił potwierdzenia prawa do rekompensaty M. P. z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w B., pow. [...], woj. [...], obecnie Ukraina, której właścicielem była K.C..

Organ wymienił dokumenty złożone przez wnioskodawczynię w odpowiedzi na wezwania do uzupełnienia wniosku. Wskazał, że wnioskodawczyni i R. W. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Głubczycach z dnia 4 lipca