Wyrok NSA z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. I GSK 86/15

Organy podatkowe nie są uprawnione do dowodowego ustalania i weryfikowania stanu faktycznego, nie prowadzą żadnego postępowania dowodowego, w tym również poprzez wzywanie wnioskodawcy, aby coś udowodnił, na jakąś okoliczność przedstawił dowody itp. Organ wydający interpretację nie może też zmienić podanego stanu faktycznego ani żądać tego od strony postępowania.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 610/14 w sprawie ze skargi A.Z. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz A.Z. 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 września 2014r. sygn. akt I SA/Rz 610/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] maja 2014r. oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] marca 2014r. odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny podał, że w dniu 9 grudnia 2013r. do organu podatkowego wpłynął wniosek A.Z. (skarżącego) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyjaśnienia definicji suszu tytoniowego, uznania nabywanego tytoniu przez wnioskodawcę za tytoń do palenia - odpad tytoniowy, uznania wywaru na szkodniki oraz pozostałości tytoniu w związku ze sporządzeniem tego wywaru za tytoń do palenia lub susz tytoniowy, uznania procesu uzyskiwania wywaru za produkcję wyrobów tytoniowych. Wniosek ten został uzupełniony pismem z 6 marca 2014r. Z treści złożonego wniosku wynikało, że wnioskodawca z różnych źródeł nabywa tytoń na wywar na szkodniki, sporządzany na własny użytek. W tym celu wnioskodawca przeszukuje publicznie ustawione popielniczki lub śmietniki. Wnioskodawca wskazał, że nie jest rolnikiem, pośredniczącym podmiotem tytoniowym, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie gospodarki odpadami. Wnioskodawca podał, że nie jest możliwe ustalenie w sposób niebudzący wątpliwości, że przedmiotowy tytoń, niepołączony z rośliną żywą w postaci niedopałków, cygar, papierosów, elementów rośliny tytoniowej, rzeczywiście stanowi odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach (Dz.U. z 2013r., poz. 21 ze zm.). Wnioskodawca nabywa papierosy i cygara, które są mało nadpalone. Nie można również wykluczyć, że nadpalone niedopałki papierosów i cygar nie zostały zgubione, lub pozostawione przez roztargnienie, że elementy rośliny tytoniowej nie spadły z przyczepy rolnika, który jechał na skup tytoniu lub wracał z pola. Wyjaśnił, że nie jest możliwe określenie wszystkich źródeł nabywania tytoniu niepołączonego z rośliną żywą. Podał, że nie produkuje z tytoniu wywaru na szkodniki i nie wie ile tytoniu jest używane do produkcji. Wnioskodawca użyźnia tytoniem niepołączonym z rośliną żywą i będącym pozostałością z przygotowania wywaru ziemię na swojej posesji.