Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 25 września 2014 r., sygn. I SA/Rz 610/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro / spr./ Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska WSA Tomasz Smoleń Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 września 2014r. sprawy ze skargi A. Z. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] maja 2014r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] marca 2014r. nr [...], 2) określa, że postanowienia wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego A. Z. kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej, działając w imieniu Ministra Finansów utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego.

Jak wynika z akt sprawy, w dniu 9 grudnia 2013 r. do organu podatkowego wpłynął wniosek A. Z. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyjaśnienia definicji suszu tytoniowego, uznania nabywanego tytoniu przez wnioskodawcę za tytoń do palenia - odpad tytoniowy, uznania wywaru na szkodniki oraz pozostałości tytoniu w związku ze sporządzeniem tego wywaru za tytoń do palenia lub susz tytoniowy, uznania procesu uzyskiwania wywaru za produkcję wyrobów tytoniowych. Wniosek ten został uzupełniony pismem z 6 marca 2014 r.

Z treści złożonego wniosku wynikało, że wnioskodawca z różnych źródeł nabywa tytoń na wywar na szkodniki, sporządzany na własny użytek. W tym celu wnioskodawca przeszukuje publicznie ustawione popielniczki lub śmietniki. Wnioskodawca wskazał, że nie jest rolnikiem, pośredniczącym podmiotem tytoniowym, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie gospodarki odpadami. Wnioskodawca podał, że nie jest możliwe ustalenie w sposób niebudzący wątpliwości, że przedmiotowy tytoń, niepołączony z rośliną żywą w postaci niedopałków, cygar, papierosów, elementów rośliny tytoniowej, rzeczywiście stanowi odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.). Wnioskodawca nabywa papierosy i cygara, które są mało nadpalone. Nie można również wykluczyć, że nadpalone niedopałki papierosów i cygar nie zostały zgubione, lub pozostawione przez roztargnienie, że elementy rośliny tytoniowej nie spadły z przyczepy rolnika, który jechał na skup tytoniu lub wracał z pola. Wnioskodawca wyjaśnił, że nie jest możliwe określenie wszystkich źródeł nabywania tytoniu niepołączonego z rośliną żywą. Wnioskodawca nie produkuje z tytoniu wywaru na szkodniki i nie wie ile tytoniu jest używane do produkcji. Wnioskodawca użyźnia tytoniem niepołączonym z rośliną żywą i będącym pozostałością z przygotowania wywaru ziemię na swojej posesji. Wnioskodawca nie wykorzystuje pozostałości z wywaru na szkodniki do robienia papierosów do palenia.