Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. I GSK 142/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia del. WSA Jarosław Szulc (spr.) Protokolant Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 1202/14 w sprawie ze skargi A S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 października 2014r., sygn. akt V SA/Wa 1202/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A S.A. z siedzibą w K. (dalej: skarżąca), na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] marca 2014r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej w miesiącu marcu 2006 r. w kwocie 54.026,00 zł.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny podał, że A S.A. (obecnie A S.A.) wnioskiem z 5 stycznia 2010r. zwróciła się do Urzędu Celnego I w Warszawie o zwrot nadpłaty w łącznej kwocie 2.526.719 zł wraz z oprocentowaniem od nadpłaconej akcyzy za miesiące od stycznia 2006r. do lutego 2009r., w tym za marzec 2006r. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wyjaśniła, że przedmiotem jej działalności jest świadczenie usług przesyłania energii elektrycznej oraz bilansowanie systemu. W tym celu spółka, m.in. nabywa energię elektryczną z różnych źródeł, w tym z innych państw członkowskich w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego. Zdecydowana większość nabytej przez A S.A. wewnątrzwspólnotowo energii została wykorzystana na cele związane z bilansowaniem systemu i nie stanowiła dostaw na rzecz tzw. nabywców końcowych ani też nie została zużyta na własne potrzeby. Do celów rozliczenia akcyzy za okres od stycznia 2006r. do lutego 2009r. spółka stosowała zasadę określoną w art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257, ze zm., dalej "u.p.a."), zgodnie z którą, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym od nabycia wewnątrzwspólnotowego powstawał z dniem otrzymania energii elektrycznej, będącej przedmiotem nabycia, nie później niż z dniem otrzymania faktury dokumentującej nabycie. Skarżąca stanęła na stanowisku, iż przepisy ustawy o podatku akcyzowym w zakresie, w jakim określały, że obowiązek podatkowy w akcyzie w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej powstaje z dniem otrzymania energii elektrycznej (nie później niż z dniem faktury dokumentującej nabycie), są niezgodne z art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE w sprawie w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. UE L Nr 283 z dnia 31 października 2003r., dalej "Dyrektywa energetyczna"). Zgodnie z tą dyrektywą, podatek akcyzowy od energii elektrycznej staje się wymagalny dopiero w momencie dostawy energii przez dystrybutora lub redystrybutora. Zdaniem Spółki, dopóki energia nie zostanie dostarczona do nabywcy końcowego - konsumenta energii elektrycznej, dopóty ta energia elektryczna nie jest obciążona podatkiem akcyzowym. A również wskazały na pierwszeństwo stosowania prawa unijnego nad prawem krajowym. W tym kontekście powołały się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który stwierdził, że jeżeli dana dyrektywa nie została wdrożona w terminie przez dane państwo członkowskie, jej postanowienia mogą być stosowane bezpośrednio, jeżeli nadają podmiotom jednoznacznie określone prawa oraz są jasne, bezwarunkowe i precyzyjne. Zdaniem skarżącej, zapłacona przez nią z tytułu nabyć wewnątrzwspólnotowych energii elektrycznej akcyza jest podatkiem zapłaconym nienależnie, gdyż energia ta użyta została na potrzeby zbilansowania systemu energetycznego. Stąd na podstawie art. 74 § 1 pkt 1 oraz 75 § 2 pkt 1lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm., dalej: "O.p.") stanowi ona nadpłatę i podlega zwrotowi na zasadach określonych w Rozdziale 9 Ordynacji podatkowej wraz z należnym oprocentowaniem.