Wyrok NSA z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 3072/16

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia WSA (del.) Maciej Kurasz, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 404/16 w sprawie ze skargi L. [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 25 stycznia 2013 r., nr ILPB3/423-453/12-2/AO w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od L. [...] sp. z o.o. z siedzibą w B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 lipca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów- działającego z jego upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2013 r., wydaną na wniosek L. [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

Sprawa rozpoznawana była przez Sąd ponownie. Poprzedni wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 sierpnia 2013 r. , sygn. akt I SA/Wr 683/13 , został uchylony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyniku skargi kasacyjnej organu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2016 r., II FSK 3381/13). Uchylając wyrok i przekazując sprawę Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania Sąd odwoławczy uwzględnił zarzut naruszenia art.141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.". Wskazał, że rozważania Sądu pierwszej instancji dotyczą rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie kamiennogórskiej, a nie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. Kończą się one konkluzją o naruszeniu przez organ interpretacyjny m.in. § 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie kamiennogórskiej strefy ekonomicznej. Tymczasem przepisy te, jak wynika ze zwięzłego przedstawienia stanu faktycznego sprawy, nie miały w sprawie zastosowania. Naczelny Sąd Administracyjny nie mógł - za sąd pierwszej instancji - rozpoznać sprawy na podstawie przepisów właściwych rozporządzeń Rady Ministrów w sprawie specjalnej tarnobrzeskiej strefy ekonomicznej, to jest dokonać ich wykładni oraz ocenić możliwość zastosowania w stanie faktycznym sprawy, ponieważ mogłoby to pozbawić drugą stronę postępowania jednej instancji postępowania sądowego oraz niezasadnie deprecjonowałoby niewątpliwie zasadny zarzut naruszenia art.141 § 4 p.p.s.a. Z tego też powodu odniesienie się do pozostałych zarzutów skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny uznał za przedwczesne, a nawet niemożliwe.