Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. II FSK 3560/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 431/14 w sprawie ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2014 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz A. L. kwotę 4629 (słownie: cztery tysiące sześćset dwadzieścia dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (zw. dalej: Sądem I instancji, WSA) wyrokiem z 11 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 431/14 oddalił skargę A. L. (zw. dalej: stroną, skarżącą) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (zw. dalej: Dyrektorem IS, organem odwoławczym) z 24 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd I instancji wynika, że w trakcie prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. (zw. dalej: Naczelnikiem US, organem I instancji) wobec strony postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia

w ujawnionych źródłach za 2007 r., skarżąca zeznała 19 czerwca 2013r. do protokołu przesłuchania, że na podstawie zawartej 18 czerwca 2007r. umowy kredytu na cele mieszkaniowe E., K. udzielił jej oraz jej rodzicom (M.

i B. L.), kredytu w kwocie 188.112 zł na zakup lokalu mieszkalnego położonego w T. przy ulicy M. Jedynym nabywcą lokalu na podstawie aktu notarialnego została skarżąca. Zeznała ona, że ojciec zobowiązał się wobec banku do spłaty kredytu, umocowując bank do obciążania swojego rachunku bankowego kwotą wymagalnych zobowiązań wynikających z umowy. Wyjaśniła, że nie musiała oddawać ojcu pieniędzy za spłacony kredyt, ale nie traktowała tej czynności jako darowizny, ani pożyczki, dlatego nie dokonała stosownego zgłoszenia do urzędu skarbowego.