Wyrok NSA z dnia 19 lipca 2016 r., sygn. II FSK 1946/14

Faktyczne, okresowe niewykorzystanie nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowi wystarczającej okoliczności do uznania, że nie jest ona związana z prowadzeniem działalności gospodarczej ze względów technicznych. Te ostatnie nie mogą być bowiem ograniczane wyłącznie do roku podatkowego, za który deklarowany jest podatek od nieruchomości. Takiej wykładni tego przepisu przeczy wskazane powyżej zastrzeżenie, aby budynek nie mógł być wykorzystywany także w przyszłości. W opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego koniecznym jest aby dana nieruchomość nie mogła być wykorzystywana w ogóle przez przedsiębiorcę. Względy techniczne w sposób trwały muszą wyłączać możliwość wykorzystania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędziowie: NSA Bogdan Lubiński, WSA del. Jacek Niedzielski (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "L." A. J., K. J. sp.j. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1913/13 w sprawie ze skargi "L." A. J., K. J. sp.j. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia 23 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, o sygn. akt III SA/Wa 1913/13, oddalił skargę L. Spółka jawna z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ostrołęce z dnia 23 maja 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Wójt Gminy Z. decyzją z dnia 18 stycznia 2013 r. określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. Organ I instancji powołując się na art. 5 oraz art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2012 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej zwana: "u.p.o.l.") wskazał, że kryterium decydującym o zaliczeniu przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związanego z działalnością gospodarczą jest ich posiadanie przez przedsiębiorcę. Organ podkreślił, że w sprawie bezsporne było, że Spółka była przedsiębiorcą i w jej posiadaniu znajdowały się sporne nieruchomości (grunty i budynki). Zasadniczy problem sprowadzał się do tego, czy w sprawie wystąpiły przyczyny dające się zakwalifikować jako "względy techniczne". Wójt Gminy wyjaśnił, że w zakresie przedmiotów opodatkowania ustalenia faktyczne oparł na zgromadzonych w sprawie dowodach w postaci protokołów oględzin nieruchomości, opinii technicznych hal oraz zalecenia Nadzoru Budowlanego. Odnosząc się zaś do uwag Skarżącej wyjaśnił, że opinia biegłego T. A. K. w sposób jednoznaczny odnosiła się do możliwości użytkowania przedmiotowych hal. Ponadto zauważył, że hale były wykorzystywane w pewnym zakresie przez Spółkę (garażowanie samochodu Spółki, prowadzona wcześniej produkcja kostki brukowej). Odnosząc się do twierdzeń Spółki, jakoby posiadane budynki znajdowały się w znacznie lepszym stanie technicznym, aniżeli w latach 2009-2010 zauważył, że we wszystkich opiniach opis stanu technicznego hal jest bardzo zbliżony. Opinia wykonana przez D. K. (na zlecenie Spółki) potwierdziła, że Spółka nie wywiązuje się z obowiązku prowadzenia okresowych kontroli obiektów, nie posiada żadnej dokumentacji technicznej, ani pozwoleń na prowadzenie robót budowlanych. Również Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: "PINB"),wskazywał, jakie czynności winna wykonać Spółka w ciągu kilku miesięcy. Z opinii tych wynikało, że stan obiektów nie uległ znaczącej poprawie, a z wykonanych zdjęć wynikało, że hale były w pewnym zakresie przez Spółkę wykorzystywane. W ocenie organu, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazywał, że zły stan techniczny hal i potrzeba ich remontu nie stanowiły podstawy do wyłączenia z opodatkowania jako budynków związanych z działalnością gospodarczą. W odwołaniu od powyższego rozstrzygnięcia Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 1a ust. 1 pkt 3 oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) u.p.o.l., gdyż w zaistniałym stanie faktycznym, obniżona stawka podatku od nieruchomości powinna być zastosowana do hal nr 1 i nr 2, które ze względu na stan techniczny nie były i nie mogły być wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki. Obniżona stawka powinna również mieć zastosowanie do gruntu znajdującego się pod halami. Ponadto zarzucono naruszenie art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej zwana: "Ordynacja podatkowa").