Wyrok NSA z dnia 6 września 2016 r., sygn. I FSK 312/15

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (spr.), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia del. WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1173/14 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. sp. z o.o. z siedzibą w O. kwotę 3584 (słownie: trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 10 października 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1173/14, oddalił skargę M. sp. z o.o. z siedzibą w O. - nazywanej dalej "Spółką", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 28 lutego 2014 r. w przedmiocie określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za styczeń, luty i marzec 2011 r.

1.2. Stan sprawy Sąd pierwszej instancji przedstawił następująco.

Decyzją z 20 maja 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił Spółce kwotę nadważki podatku naliczonego nad należnym za wspomniany okres w innej wysokości niż ta, która wynikała z deklaracji VAT-7. Po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego organ doszedł bowiem do wniosku, że Spółka zaniżyła podstawę opodatkowania w związku z usługami odbioru odpadów komunalnych od C. sp. z o.o. Ponadto organ zakwestionował prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego w fakturach wystawionych przez J. S. (prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą J. S. PHU C.) dotyczących usług doradztwa, które nie zostały faktycznie wykonane. J. S. był równocześnie głównym udziałowcem Spółki i prezesem jej zarządu.