Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. II FSK 1625/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia del. WSA Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. akt VIII SA/Wa 5/14 w sprawie ze skargi D. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 24 października 2013 r., nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o interpretację prawa podatkowego bez rozpatrzenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. akt VIII SA/Wa 5/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi D.B. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 24 października 2013 r. w przedmiocie pozostawienia wniosku o interpretację prawa podatkowego bez rozpoznania uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 28 sierpnia 2013 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) oraz art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej jako "p.p.s.a."

W uzasadnieniu wyroku przedstawiony został stan sprawy, z którego wynika, że D. B. wystąpiła do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Skarżąca wskazała we wniosku, że w 2011 r. jej córka i zięć (dalej: "właściciele") zakupili lokal mieszkalny. Inwestycja została zrealizowana dzięki środkom finansowym z kredytu bankowego, który został zaciągnięty przez właścicieli oraz Skarżącą i jej męża (dalej: "rodzice"). Z umowy kredytowej wynika solidarna odpowiedzialność dłużników. Zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej środki na spłatę kredytu pobierane są z rachunku rodziców. Właściciele przekazują zaś rodzicom środki pieniężne na spłatę kredytu, także w formie przelewu bankowego, ale nie zawsze regularnie. Zdaniem Skarżącej, przedstawiony stan faktyczny wskazuje na solidarną odpowiedzialność właścicieli i rodziców jako stron umowy wobec banku. Tym samym spłata kredytu nie wywołuje skutków podatkowych w postaci darowizny, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93 poz. 768 ze zm.; dalej: "u.p.s.d."). W sprawie znajdują bowiem zastosowanie przepisy art. 366 § 1 - 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: "k.c.") regulujące solidarną odpowiedzialność dłużników względem wierzyciela. O ewentualnej darowiźnie można zatem mówić dopiero po zwolnieniu się wszystkich dłużników z długu wobec banku.