Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. VIII SA/Wa 5/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Sędzia WSA Justyna Mazur, Protokolant Referent - stażysta Urszula Sieradz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2014 r. sprawy ze skargi D.B. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia wniosku o interpretację prawa podatkowego bez rozpoznania 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej D.B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżonym postanowieniem z [...] października 2013 r., po rozpatrzeniu zażalenia D. B. (dalej: "Skarżąca"), Minister Finansów (Dyrektor Izby Skarbowej w W. jako organ upoważniony; dalej: "Minister Finansów" lub "organ podatkowy") utrzymał w mocy swoje postanowienie z [...] sierpnia 2013 r. Przedmiotem postanowień było pozostawienie bez rozpatrzenia wniosku Skarżącej o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn. Jako podstawę prawną zaskarżonego postanowienia Minister Finansów powołał przepisy 233 § 1 pkt 1, art. 239 oraz art. 216 § 1 w związku z art. 14h ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749; dalej: "Op").

1.2. Uzasadniając postanowienie Minister Finansów wyjaśnił, że Skarżąca wskazała we wniosku, że w 2011 r. jej córka i zięć (dalej: "właściciele") zakupili lokal mieszkalny. Inwestycja została zrealizowana dzięki środkom finansowym z kredytu bankowego, który został zaciągnięty przez właścicieli oraz Skarżącą i jej męża (dalej: "rodzice"), gdyż właściciele jako młodzi małżonkowie samodzielnie nie posiadali zdolności kredytowej. Z umowy kredytowej wynika solidarna odpowiedzialność dłużników. Zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej środki na spłatę kredytu pobierane są z rachunku rodziców. Właściciele przekazują zaś rodzicom środki pieniężne na spłatę kredytu, także w formie przelewu bankowego, ale nie zawsze regularnie. Zdaniem Skarżącej, przedstawiony stan faktyczny wskazuje na solidarną odpowiedzialność właścicieli i rodziców jako stron umowy wobec banku. Tym samym spłata kredytu nie wywołuje skutków podatkowych w postaci darowizny, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93 poz. 768 ze zm.; dalej: "u.p.s.d."). W sprawie znajdują bowiem zastosowanie przepisy art. 366 § 1 - 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: "k.c.") regulujące solidarną odpowiedzialność dłużników względem wierzyciela. O ewentualnej darowiźnie można zatem mówić dopiero po zwolnieniu się wszystkich dłużników z długu wobec banku.