Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2019 r., sygn. II FSK 2623/17

Przez ocenę prawną, o której mowa w art. 14b Ordynacji podatkowej, należy rozumieć opinię co do skutków, które prawo podatkowe wiąże z przedstawionym przez skarżącą opisem stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Opinia ta musi być wyrażona na tle przepisów prawa podatkowego wyrażających normy prawnopodatkowe, stanowiące kryteria dokonywanej oceny przez wnioskodawcę, a następie przez organ.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 250/17 w sprawie ze skargi M.W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M.W. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE 1. Wyrokiem z dnia 16 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 250/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę M.W. na postanowienie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Wyrok (podobnie, jak pozostałe powoływane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/. 2.1 Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł skarżący (reprezentowany przez pełnomocnika) i zaskarżając wyrok ten w całości, na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj.: 1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 151 p.p.s.a. w związku z: a) art. 14g § 1 w związku z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.; dalej: O.p.), przez błędne oddalenie skargi na postanowienie wydane z naruszeniem tych przepisów Ordynacji podatkowej, pomimo że w sprawie nie występowały jakichkolwiek przyczyny uniemożliwiające wszczęcie postępowania, a wniosek o interpretację został złożony przez skarżącą w jej indywidualnej sprawie i zawierał elementy wymagane zgodnie ze wskazanym przepisem; b) art. 14b § 1 w związku z art. 14b § 3 O.p. przez wadliwe uznanie, że w sprawie nie zostały spełnione warunki wydania interpretacji indywidualnej, w konsekwencji pomimo naruszenia tych przepisów została oddalona skarga strony; c) art. 121 § 1 O.p. gdyż postępowania nie było prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych; organ zamiast wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie tj. uznania stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe lub nieprawidłowe, do czego miał wszelkie podstawy pozostawił wniosek bez rozpatrzenia z tej jedynie przyczyny, że wnioskodawca nie wskazał przepisów prawa podatkowego innych niż te, które w jego ocenie znajdują zastosowanie w sprawie; d) art. 169 § 1 w związku z art. 14h O.p. przez uznanie, że organ zasadnie wezwał wnioskodawcę do wskazania innych przepisów prawa podatkowego, niż te które jego zdaniem są istotne w sprawie, a przez to uniemożliwił mu uzyskanie interpretacji indywidualnej; wezwanie to mogło być zasadne w kontekście udzielenia wyjaśnień co do stanowiska wnioskodawcy, ale nie mogło zmierzać do konieczności wskazania innych przepisów niż te, które wnioskodawca z własnej woli wskazała we wniosku. Naruszenia te skutkowały błędnym i wadliwym oddaleniem skargi na podstawie art. 151 p.p.s.a., podczas gdy zaskarżone postanowienie powinno zostać uchylone na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., ponieważ zostało wydane z naruszeniem wskazanych przepisów Ordynacji podatkowej. Prawidłowe działanie Sądu powinno polegać na stwierdzeniu, że przepisy te zostały naruszone przez organ. Stało się tak poprzez przerzucenie na wnioskodawcę obowiązku wskazania jakie zdaniem organu przepisy prawa maja zastosowanie w sprawie. Pomimo precyzyjnego wyjaśnienia w odpowiedzi na wezwanie , iż w ocenie wnioskodawcy nie istnieją żadne inne przepisy mające zastosowanie w sprawie, organ uznał, iż taka odpowiedź pozostaje niewystarczająca. Zamiast wydania merytorycznego rozstrzygnięcia i stwierdzenia nieprawidłowości stanowiska wnioskodawcy, pozostawił wniosek bez rozpoznania.