Wyrok NSA z dnia 10 marca 2016 r., sygn. II FSK 1077/14

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia del. NSA Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. sp. z o.o. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1111/13 w sprawie ze skargi H. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. sp. z o.o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi kwotę 3 600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1111/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę H. spółki z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 lipca 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy:

W toku postępowania kontrolnego ustalone zostało, że w 2004 r. H. spółka z o. o. z siedzibą w L. (spółka, skarżąca) zaniżyła przychody z tytułu otrzymanych nieodpłatnie towarów (o kwotę 365530,62 zł) i z tytułu niezaewidencjonowania przychodów (o kwotę 201142,50 zł) oraz zaniżyła koszty uzyskania przychodów (o kwotę 4104,20 zł) przez zawyżoną wycenę wartości zapasów na dzień 31.12.2004 r. W związku z tym, decyzją z dnia 28 listopada 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. w wysokości 128080 zł.

Wnosząc odwołanie spółka zarzuciła naruszenie art.12 ust.1 pkt 2 w związku z art.9 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 ze zm.), zwanej dalej "u.p.d.o.p.", wskutek uznania, iż otrzymała nieodpłatnie tkaniny, dzianinę i przędzę, z którego to tytułu nie ujawniła przychodów w księgach rachunkowych, art.12 ust.3 w związku z art.9 ust.1 u.p.d.o.p. wskutek uznania, że nie zaewidencjonowała przychodów ze sprzedaży tkanin, przędzy oraz dzianiny, art.23 § 2 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz.749 ze zm.), zwanej dalej "O.p.", przez niezasadne przyjęcie, iż zachodzą przesłanki do określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania oraz naruszenie zasad dotyczących oszacowania i pomięcie zasady, w myśl której wynik oszacowania powinien być maksymalnie zbliżony do wielkości rzeczywistych, a także art.120, art.121 § 1, art.122, art.124, art.191, art.210 § 4 O.p.