Wyrok NSA z dnia 24 marca 2016 r., sygn. II FSK 255/14

Kwota 3089 zł, której nie może przekroczyć dziecko, odnosi się do dochodu, a nie do podstawy opodatkowania.

Gazeta Prawna nr 11/2016

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia WSA (del.) Maciej Kurasz, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 października 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1002/13 w sprawie ze skargi K. F. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 14 lutego 2013 r. nr IBPB II/1/415-1011/12/ASz w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2. zasądza od K. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1002/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną przez K.F. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 14 lutego 2013 r. znak [...], wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

W dniu 16 listopada 2012 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów wpłynął wniosek Skarżącej o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. We wniosku Skarżąca wskazała, że jest matką pełnoletniego syna, który studiuje na studiach stacjonarnych i pozostaje na jej utrzymaniu. W 2011 r. pracował on dorywczo, w wyniku czego uzyskał dochód w wysokości: przed odliczeniami: 3.578,39 zł - dochód wykazany u pozycji 39 zeznania PIT-37 złożonego przez syna; po odliczeniach od dochodu: 3.015,00 zł - dochód wskazany w pozycji 104 PIT-37. Dalej wnioskodawczyni podała, że w zeznaniu rocznym za 2011 r. (PIT-37) zgłosiła do odliczenia ulgę na dziecko. Zgłaszając do odliczenia ulgę na syna wnioskodawczyni uwzględniła dochód, jaki syn wykazał w pozycji 104 swojego zeznania PIT-37, czyli dochód po dokonaniu stosownych odliczeń tj. kwotę 3.015,00 zł. Wnioskodawczyni wskazała, że w myśl art. 6 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27f ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f."), górny limit dochodów dziecka uprawniający do zastosowania ulgi na jego wychowanie, to kwota 3.098,00 zł. Skoro zaś dochód syna, po dokonaniu stosownych odliczeń, wyniósł 3.015,00 zł, a więc nie przekroczył kwoty określonej w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy, zatem wnioskodawczyni uznała, że przysługiwało jej uprawnienie do odliczenia ulgi na dziecko. Wskazała, że taką interpretację art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. potwierdził wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 734/11.