Wyrok NSA z dnia 24 marca 2016 r., sygn. I FSK 1802/14

Dla skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego konieczne jest uzyskanie identyfikacji dla celów VAT nawet wówczas, jeżeli nastąpi to już w okresie późniejszym, niż ten w którym powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ze stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy nie wynika, żeby skarżący kiedykolwiek uzyskał identyfikację dla celów VAT.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 541/14 w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 2 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 28 maja 2014 r., sygn. akt: III SA/Wa 541/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. S. (dalej: "strona", "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 2 grudnia 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2009 r.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 25 czerwca 2013 r.

W uzasadnieniu decyzji, powołując się na ustalenia z postępowania kontrolnego wskazał, że skarżący w 2009 r. prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna równocześnie w Polsce i w Niemczech. Z informacji uzyskanych od Niemieckiej Administracji Podatkowej wynikało, że działalność skarżącego prowadzona pod nazwą firmy P. w latach 2008-2009 polegała na handlu on-line różnymi towarami. Wysyłki towarów w ramach tej działalności dokonywano z filii urzędu pocztowego we F. oraz poprzez firmę kurierską H. D. Niemiecka Administracja Podatkowa uznała jednak, że skarżący nie dokonywał sprzedaży wysyłkowej na rzecz odbiorców w Polsce. Ustalono także, że w 2008 r. skarżący również w Polsce prowadził działalność gospodarczą pod firmą T. K. S. Miejscem prowadzenia przedmiotowej działalności był C., ul. [...]. W ramach tej działalności skarżący sprzedawał akcesoria do telefonów i telefony oraz świadczył usługi związane z ich naprawą. Skarżący nie zatrudniał pracowników a prowadząc ww. działalność gospodarczą (na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej Burmistrza Miasta C.) w okresie od dnia 1 kwietnia 2006 r. do dnia 28 września 2010 r. nie był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, deklaracje VAT-7, a także ewidencje do celów podatku od towarów i usług, których obowiązek prowadzenia wynika z art. 109 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: "ustawa o VAT") nie zostały złożone a sprzedaż realizowaną w ramach T. rejestrował przy użyciu kasy fiskalnej.