Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. I FSK 971/14

Z istoty firmanctwa wynika, że firmujący pomaga firmowanemu, choć faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej, przy czym może podejmować czynności, które w kontaktach z osobami trzecimi i organami stwarzają pozór, że w istocie ją prowadzi na własny rachunek.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA (del.) Nina Półtorak, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 września 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 982/13 w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 czerwca 2010 r. [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 9 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w sprawie o sygn. akt III SA/Gl 982/13, oddalił skargę E. G. - nazywanego dalej "Skarżącym", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 30 czerwca 2010 r. w przedmiocie podatku od towaru i usług za styczeń 2004 r.

1.2. Stan sprawy sąd pierwszej instancji przedstawił następująco. Decyzją z 15 września 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za styczeń 2004 r.

W motywach decyzji organ wyjaśnił, że przyczyną wszczęcia postępowania kontrolnego w sprawie były ustalenia poczynione w trakcie postępowania kontrolnego prowadzonego w P. sp. z o.o. - nazywanej dalej "Spółką", oraz ustalenia śledztwa prowadzonego przez prokuraturę. Z materiału dowodowego zgromadzonego w ich trakcie wynika, że Spółka w rzeczywistości nie prowadziła działalności gospodarczej. Służyła natomiast do firmowania działalności Skarżącego, który w latach 2003-2005 posługiwał się nią w celu ukrycia rzeczywistych rozmiarów swojej działalności. W tym stanie rzeczy organ doszedł do wniosku, że czynności, o których jest mowa w art. 2 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.t.u.", wykonywał Skarżący a nie Spółka, i to on powinien zostać uznany za podatnika w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.