Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. I OSK 1210/14

Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie do kontroli zgodności uzasadnienia zaskarżonego wyroku z wymogami, wynikającymi z powyższej normy prawnej. Na gruncie tej podstawy kasacyjnej Sąd nie może badać zasadności przyjętej podstawy prawnej rozstrzygnięcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Mazur po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1288/13 w sprawie ze skargi C.P. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej, wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez C.P., jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1288/13, którym oddalono jego skargę na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], wydaną w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.

Wyrok wydany został w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Pismem z dnia 23 maja 2012 r. C.P. wystąpił do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (dalej: GIODO) ze skargą na przekazanie jego danych osobowych przez P. S.A. z siedzibą w W., zwaną dalej: "P." lub "Spółka", na rzecz U. S.A. w L., dla której obsługę wierzytelności prowadzi U. Sp. z o.o. z siedzibą w W., zwana dalej U. Skarżący wniósł o przeprowadzenie kontroli i wydanie przez GIODO decyzji w zakresie usunięcia uchybień, zabezpieczenia danych, zastosowanie środków zabezpieczających te dane oraz skorzystania z uprawnień wynikłych z art. 19 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (obecnie: Dz. U. z 2014 r., poz. 1182 ze zm.), dalej zwanej "ustawą". Skarżący wskazał, że od dnia 28 marca 1997 r. był klientem P. jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą C. C. P. W roku 2004 umowa z P. została rozwiązana. W dniu 1 marca 2007 r. otrzymał zawiadomienie o podpisaniu umowy przelewu wierzytelności P. wobec niego na rzecz U. S.A. Oprócz danych publicznych identyfikujących przedsiębiorcę, określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i w bazie REGON oraz danych identyfikujących wierzytelność, P. przekazał zagranicznej firmie windykacyjnej informacje poufne, na których przekazanie nie wyraził zgody, takie jak numer NIP, PESEL oraz numer dowodu osobistego. Tym samym, zdaniem skarżącego, doszło do naruszenia przez P. S.A. tajemnicy telekomunikacyjnej, chronionej w oparciu o art. 161 i art. 159 Prawa telekomunikacyjnego.