Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. I OSK 2568/15

W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd zgodnie z którym nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu naruszenia prawa materialnego, gdy z jej uzasadnienia wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył Sąd I instancji w procesie kontroli legalności zaskarżonej decyzji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant: starszy asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Bd 396/13 w sprawie ze skargi P.K. na decyzję [...] z dnia 20 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie prawa do odszkodowania i wypłaty odsetek oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 12 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Bd 396/13 oddalił skargę P.K. na decyzję Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w Bydgoszczy z dnia 20 lutego 2013 r., nr 107 w przedmiocie prawa do odszkodowania i wypłaty odsetek.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że decyzją nr 107 z dnia 20 lutego 2013 r. Szef Inspektoratu Wsparcia Sil Zbrojnych orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji Komendanta 12 Wojskowego Oddziału Gospodarczego nr 90/WOG z dnia 18 grudnia 2012 r., odmawiającej wypłaty P.K., żądanego pismem z dnia 13 listopada 2013 r. odszkodowania wraz z odsetkami, o którym mowa w art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz.U. z 2010r. Nr 90, poz. 593 ze zm.), z uwagi na niespełnienie w przedmiotowej sprawie przesłanek z art. 116 ust. 1-3 ww. ustawy, warunkujących możliwość wypłaty odszkodowania. Opisując dotychczasowy przebieg postępowania organ stwierdził, że żądane odszkodowanie przysługuje żołnierzowi zawodowemu, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej, tymczasem w przedmiotowej sprawie skutki wydanego na podstawie art. 115 ust. 3 ww. ustawy rozkazu personalnego nr 14/Pers./2010 z dnia 9 kwietnia 2010 r. o zwolnieniu skarżącego z zawodowej służby wojskowej w związku z ustaleniem jego niezdolności do służby (orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie nr 102/3/10 z dnia 17 lutego 2010 r. utrzymujące w mocy orzeczenie Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie nr 02708/2/09 z dnia 21 października 2009 r. o uznaniu skarżącego za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej), mającego w okolicznościach przedmiotowej sprawie charakter konstytutywny, zostały wyeliminowane poprzez przywrócenie skarżącego do zawodowej służby wojskowej i wypłatę mu należnego zaległego uposażenia, na skutek rozkazu nr 29/Pers./2010 z dnia 23 sierpnia 2010 r. uchylającego rozkaz personalnych z dnia 9 kwietnia 2010 r., w związku z decyzją Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie nr 96/DEC/10 z dnia 29 czerwca 2010 r. stwierdzającą nieważność ww. orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie nr 102/3/10 z dnia 17 lutego 2010 r. z powodu mylnego potraktowania wniosku skarżącego o uzupełnienie orzeczenia Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej, jako odwołania od tego orzeczenia. Zdaniem organu, zrealizowanie żądania skarżącego byłoby ponownym naprawieniem skutków uchylenia rozkazu personalnego, które zostały już naprawione. Jednocześnie organ zaznaczył, że wypłata żądanych odsetek nie ma oparcia w przepisach prawa administracyjnego, gdyż nie zaistniała tu niezbędna przesłanka w postaci niewykonania lub zwłoki w wykonaniu przez organ ostatecznej decyzji przyznającej odszkodowanie.