Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2015 r., sygn. I OSK 188/15

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak szczegółowego odniesienia się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny do wszystkich zarzutów zawartych w skardze i skoncentrowanie się tylko na istotnych kwestiach nie jest wadliwe, o ile to te kwestie mają znaczenie dla rozstrzygnięcia, a wątki pominięte mają jedynie charakter uboczny i nie rzutują na wynik sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bożena Popowska Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant: st. asystent sędziego Anna Siwonia-Rybak po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2264/13 w sprawie ze skargi T. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 25 września 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2264/13, oddalił skargę T. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie przyznania specjalnego zasiłku celowego.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

T. G. wnioskiem z dnia 1 marca 2013 r. wystąpiła o przyznanie jej pomocy finansowej na zakup środków higieny osobistej.

Decyzją z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] Prezydent W. odmówił wnioskodawczyni przyznania specjalnego zasiłku celowego ze względu na brak możliwości potwierdzenia sytuacji rodzinnej i materialnej wnioskodawczyni, a tym samym brak możliwości ustalenia, że nie jest ona w stanie zaspokoić wskazanej potrzeby we własnym zakresie.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w toku postępowania wnioskodawczyni nie podała jednoznacznie miejsca aktualnego pobytu, oświadczając, że jest osobą bezdomną, przebywającą w różnych miejscach na terenie Dzielnicy [...]. Pracownik socjalny, który przeprowadził w dniu [...] kwietnia 2013 r. rodzinny wywiad środowiskowy w miejscu wskazanym przez wnioskodawczynię, tj. w biurowcu [...] w W., nie mógł jednak ustalić miejsca pobytu wnioskodawczyni, jak również czy prowadzi ona gospodarstwo domowe wspólnie z synem. Syn wnioskodawczyni, który jest osobą pełnoletnią, nie był bowiem obecny podczas wywiadu środowiskowego, a organ nie dysponuje informacjami na temat jego aktualnej sytuacji materialnej. Organ ustalił, że dochód wnioskodawczyni wynoszący 729,42 zł, którego źródłem jest renta z ZUS, ma za zadanie zaspokajać podstawowe potrzeby wnioskodawczyni. Wskazał, że pomoc społeczna nie służy bowiem utrzymaniu osób i rodzin, ale ma na celu ich usamodzielnienie i ukierunkowanie na zaspokojenie potrzeb życia codziennego we własnym zakresie. Organ wskazał, że odmawiając pomocy finansowej, wziął pod uwagę nie tylko potrzeby wnioskodawczyni, ale również sytuację życiową innych osób i rodzin wnioskujących o pomoc.