Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. II OSK 601/14

W otulinie parku narodowego można lokalizować tylko takie inwestycje, które dla tego parku nie stwarzają zagrożenia wynikającego z działalności człowieka.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie NSA Leszek Kamiński (spr.) del. WSA Anna Szymańska Protokolant starszy asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1682/13 w sprawie ze skargi E. H. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia 27 maja 2013 r. nr ... w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1682/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. H., zw. dalej skarżącym, na postanowienie Ministra Środowiska w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy.

W motywach wyroku sąd pierwszej instancji powołał się na następujący stan faktyczny i prawny sprawy. Postanowieniem z dnia 27 maja 2013 r. Minister Środowiska utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora W. Parku Narodowego z dnia 15 lutego 2013 r. o odmowie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla przedsięwzięcia polegającego na budowie czterech budynków kurników (obsada 800 DJP) z zapleczem socjalno-technicznym, ośmiu silosów paszowych (o poj. 21 m3), budynku gospodarczo-magazynowego, kotłowni z pomieszczeniem agregatu prądotwórczego, chłodni oraz niezbędnej infrastruktury do obsługi tej inwestycji, na fragmencie działki ew. nr 359, w obrębie D.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia sąd pierwszej instancji argumentował, że w orzecznictwie przyjmuje się, iż jakkolwiek w ustawie o ochronie przyrody nie określono wobec obszaru otuliny zakazów w zakresie wykonywania własności nieruchomości w niej położonych to nie oznacza to, że brak jest jakichkolwiek ograniczeń dotyczących zabudowy na terenie otuliny. Zdaniem sądu pierwszej instancji, ustawowo określony cel otuliny stanowi podstawę do formułowania ograniczeń w sferze wykonywania własności nieruchomości położonych w otulinie. O niemożności zaakceptowania określonej inwestycji na terenie otuliny przesądza brak możliwości pogodzenia tej inwestycji z funkcją ochronną otuliny. W ocenie sądu, przyjęcie odmiennej wykładni przepisów ustawy o ochronie przyrody prowadziłoby do tego, że wyznaczenie otuliny parku narodowego byłoby bezcelowe.