Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2015 r., sygn. II OSK 2958/13

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant: asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2015r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt IV SA/Po 589/13 w sprawie ze skargi R. P. na uchwałę Rady Gminy Komorniki z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 19 września 2013 r., IV SA/Po 589/13 oddalił skargę R. P. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

Rada Gminy [...] podjęła uchwałę z [...] stycznia 2013 r., nr [...] w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi [...] w obszarze terenów zainwestowanych i części wsi [...], w rejonie ulic [...].

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniósł R. P. zarzucając zaskarżonej uchwale naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy, a mianowicie naruszenie przepisu art. 140 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 6 ust 2 pkt 2 i art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. 2012, poz. 647) polegające na nieuwzględnieniu jego interesu prawnego wynikającego z przepisów określających prawo właściciela do korzystania z rzeczy i rozporządzania nią (art. 140 kodeksu cywilnego) poprzez wydanie uchwały nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi [...] w obszarze terenów zainwestowanych i części wsi [...], w której: