Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2015 r., sygn. I OSK 2438/14
Podjęcie działań sygnalizacyjnych następuje z urzędu. Stronie nie przysługuje uprawnienie procesowe do wystąpienia z wnioskiem o dokonanie przez sąd sygnalizacji istniejących jej zdaniem istotnych naruszeniach prawa.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Protokolant: starszy inspektor sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1797/13 w sprawie ze skargi S. L. na niewykonanie przez Komendanta Głównego Policji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1926/12 oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 czerwca 2014 r., II SA/Wa 1797/13 wymierzył Komendantowi Głównemu Policji grzywnę w wysokości 1000 zł w związku z bezczynnością tego organu w przedmiocie wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 marca 2013 r., II SA/Wa 1926/12. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku oraz załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Skarżący zarzucił Komendantowi Głównemu Policji niewykonanie wyroku WSA w Warszawie z 18 marca 2013 r., II SA/Wa 1926/12, uchylającego zaskarżoną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych oraz decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] lipca 2011 r., nr [...].