Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2015 r., sygn. I OSK 2179/14

Podstawowym obowiązkiem organu jest takie zorganizowanie pracy, aby rozpoznanie sprawy było odpowiednio sprawne zarówno w zakresie szybkości postępowania, koncentracji materiału dowodowego, wyboru koncepcji rozstrzygnięcia jak i w zakresie podejmowania decyzji rozstrzygającej sprawę. Odmienne postępowanie powoduje bowiem trwałe zaprzeczenie jednego z podstawowych obywatelskich praw podmiotowych, a mianowicie prawa do budzącego zaufanie praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy, co jest zasadniczą treścią zasady praworządności. Zasada ta ma charakter konstytucyjny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2014 r. sygn. akt I SAB/Wa 672/13 w sprawie ze skargi W. B. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 maja 2014 r., sygn. akt I SAB/Wa 672/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę W. B. na bezczynność Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (obecnie Ministra Infrastruktury i Rozwoju) i zobowiązał organ do rozpoznania jego wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. o stwierdzenie nieważności orzeczenia z dnia [...] maja 1952 r., nr [...], w terminie 2 miesięcy od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzył organowi grzywnę w wysokości 500 zł.

Powyższy wyrok został wydany w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: