Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. I OSK 414/15

Konsekwentnie ocena, czy organy dopuściły się rażącego naruszenia prawa, musi odbywać się z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy, a przede wszystkim stopnia zawinienia organu. Ponadto rażące naruszenie prawa może mieć miejsce w sytuacji, gdy z dokumentów stanowiących podstawę rozstrzygnięcia nie wynikają żadne okoliczności usprawiedliwiające opieszałość działania organu i brak aktywności w procesie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: Sędzia NSA Bożena Popowska Sędzia NSA del. Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w 2 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 października 2014 r. sygn. akt II SAB/Po 79/14 w sprawie ze skargi A. H. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 października 2014 r., sygn. akt II SAB/Po 79/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyniku rozpoznania skargi A. H. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia prawa własności nieruchomości, zobowiązał organ do wydania decyzji w przedmiocie przejścia na własność Miasta G. części nieruchomości oznaczonej jako działka [...], o powierzchni 0,0152 ha, objętej księgą wieczystą KW nr [...], prowadzoną przez Sąd Rejonowy w G., w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia prawomocnego wyroku (pkt I. wyroku), stwierdził, że bezczynność organu miała charakter rażącego naruszenia prawa (pkt II. wyroku) oraz obciążył organ kosztami postępowania sądowego (pkt III. wyroku).

Wyrok wydany został w następujących, ustalonych przez Sąd I instancji, okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Pismem z dnia 6 sierpnia 2014 r. A. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie wydania decyzji potwierdzającej nabycie z mocy prawa własności opisanej na wstępie nieruchomości. Wskazał, że Wojewoda dopuścił się naruszenia art. 35 § 3 K.p.a., art. 8 K.p.a. oraz art. 12 § 1 K.p.a., prowadząc postępowanie administracyjne przeszło 4 lata. Z akt sprawy wynikało, że w dniu 18 grudnia 2009 r. skarżący zwrócił się do Prezydenta Miasta G. z wnioskiem o wypłatę odszkodowania odłączonej części działki nr [...] położonej przy ul. R., wskazując, że podstawę do wypłaty odszkodowania stanowi decyzja Wojewody W. z dnia [...] września 2004 r., nr [...]. Pismem z dnia 16 marca 2010 r. Wojewoda [...] poinformował stronę o prowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie potwierdzenia przejścia na własność Skarbu Państwa bądź właściwej jednostki samorządu terytorialnego, na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. nr 133, poz. 872 ze zm.), spornej nieruchomości, zapisanej w księdze wieczystej KW nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w G.. Wskazał również, że nie zebrał pełnego materiału dowodowego i nadal prowadzi czynności mające na celu wszechstronne wyjaśnienie sprawy. Pismem z dnia 23 marca 2010 r. Prezydent Miasta G. przesłał do Wojewody [...] dokumenty, z których w jego ocenie wynika, że przedmiotowa działka w dniu 31 grudnia 1998 r. zajęta była pod publiczną drogę gminną, a także informacje o przeznaczeniu nieruchomości po tej dacie. Następnie w dniu 11 marca 2011 r. Wojewoda zwrócił się do Prezydenta Miasta G. o przesłanie zaświadczenia, z którego wynikałoby, że przedmiotowa działka na dzień 31 grudnia 1998 r. była faktycznie zajęta pod drogę publiczną ze wskazaniem jej kategorii. W dniu 25 stycznia 2013 r. Prezydent Miasta G. wydał zaświadczenie, że przedmiotowa nieruchomość w dniu 31 grudnia 1998 r. faktycznie zajęta była pod publiczną drogę gminną, stanowiącą ul. [...] w G.. Pismem z dnia 7 lutego 2013 r. Wojewoda [...] zawiadomił strony (A. H. i Prezydenta Miasta G.) o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie potwierdzenia przejścia na własność Miasta G. z dniem 1 stycznia 1999 r. przedmiotowej nieruchomości, jako gruntu zajętego pod drogę publiczną - drogę gminną. Równocześnie organ zawiadomił strony w trybie art. 10 § 1 K.p.a. o możliwości zapoznania się z dokumentacją sprawy i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. Następnie decyzją z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] Wojewoda [...] stwierdził, że część przedmiotowej nieruchomości w dniu 31 grudnia 1998 r. stanowiąca własność A. H. i pozostającej w tej dacie we władaniu Miasta G., z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się z mocy prawa, własnością Miasta G., jako grunt zajęty pod drogę publiczną - drogę gminną.