Wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. I OSK 654/14

Ze względu na specyfikę służby komendant powiatowy miał prawo zwolnić funkcjonariusza, a następne mianować go na równorzędne stanowisko w tej samej miejscowości. Takie przeniesienie nie wymaga bowiem zgody zainteresowanego.

Gazeta Prawna nr 115/2015

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska, Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski, po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt III SA/Gd 629/13 w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i mianowania na inne stanowisko służbowe oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt III SA/Gd 629/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę W. B. na rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w G. z dnia [...] maja 2013r., nr [...], w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i mianowania na inne.

W jego uzasadnieniu Sąd ten podał, że rozkazem personalnym z dnia [...] marca 2013 r., wydanym na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.) Komendant Powiatowy Policji w K. zwolnił z dniem 31 marca 2013 r. młodszego aspiranta W. B., detektywa Zespołu Operacyjno-Rozpoznawczego Wydziału Kryminalnego, czasowo pełniącego obowiązki asystenta Zespołu Dochodzeniowo-Śledczego Wydziału Kryminalnego Komendy Powiatowej Policji w K., z zajmowanego stanowiska oraz czasowego pełnienia obowiązków, i z dniem 1 kwietnia 2013 r. mianował go na stanowisko asystenta Wydziału Dochodzeniowo-Śledczego tejże Komendy z dotychczasowym uposażeniem. Decyzji tej nadał rygor natychmiastowej wykonalności. W motywach swojego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji wyjaśnił, że z dniem 1 kwietnia 2013 r. dokonano zmiany regulaminu Komendy Powiatowej Policji w K., w wyniku czego nastąpiła zmiana struktury organizacyjnej służby kryminalnej. Między innymi utworzono samodzielne wydziały, zlikwidowano i wyłączono z etatu Komendy Wydział Kryminalny. Zlikwidowane zostało również stanowisko dotąd zajmowane przez W. B. Został on mianowany na inne - równorzędne stanowisko. Nie zgadzając się z powyższą decyzją W. B. złożył od niej odwołanie, podnosząc zarzuty natury procesowej sprowadzające się do podważenia konkluzji o mianowaniu na równorzędne stanowisko służbowe. W jego ocenie zatem wymagana była jego zgoda, której nie wyraził. Ponadto podkreślił, iż organ naruszył przepis art. 67 ust. 2 ustawy o Policji w związku z art. 32 ustawy z dnia 6 kwietnia 1991r. o związkach zawodowych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) poprzez zaniechanie wystąpienia do zarządu zakładowej organizacji związkowej o wyrażenie zgody na przeniesienie go na inne stanowisko służbowe. Jest bowiem wiceprzewodniczącym NSZZ Policjantów Zarządu Terenowego Komendy Powiatowej Policji w K. Rozpoznając powyższe odwołanie zaskarżonym rozkazem personalnym, wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 2 i art. 268a K.p.a., Komendant Wojewódzki Policji w G. utrzymał w mocy powyższy rozkaz. W jego motywach stwierdził, iż organy Policji mają swobodę w ustalaniu treści stosunku służbowego i mianowania funkcjonariuszy na odpowiednie stanowiska służbowe w zależności od potrzeb danej jednostki. Przeniesienie odwołującego się było uzasadnione reorganizacją jednostki Policji leżącą w gestii właściwego jej komendanta. Rzecz jasna wydając rozkazy w tym przedmiocie organy nie mogą naruszać przepisów prawa, do czego jednak w sprawie nie doszło. Podzielił bowiem organ ten pogląd organu pierwszej instancji, wedle którego stanowisko, na jakie przeniesiono odwołującego się jest stanowiskiem równorzędnym do poprzednio zajmowanego. Warunki służby oraz uposażenie nie uległy pogorszeniu, toteż nie była wymagana zgoda funkcjonariusza i organizacji związkowej na przeniesienie. W konsekwencji czego trafne zastosowanie w sprawie znalazły przepisy art. 32 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy o Policji. W jego ocenie nie uchybiono więc też przepisowi art. 67 ust. 2 tej ustawy. Jak również przepisom proceduralnym, bo podjęty rozkaz nie wymagał przeprowadzenia postępowania dowodowego.