Wyrok NSA z dnia 12 marca 2015 r., sygn. I OSK 2363/13

Trafnie akcentuje się, że nie wszystkie uchybienia procesowe mogą prowadzić do uwzględnienia skargi. Przyjmuje się, że przez możliwość istotnego wpływu na wynik sprawy należy rozumieć prawdopodobieństwo oddziaływania naruszeń prawa procesowego na treść zaskarżonej decyzji (postanowienia). Niezbędne jest tym samym wykazanie nie tylko, że określone naruszenia procesowe w ogóle miały miejsce, ale również, iż były one na tyle istotne, że gdyby do nich nie doszło, to rozstrzygnięcie sprawy prawdopodobnie byłoby inne.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Bożena Popowska Sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant: starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 542/12 w sprawie ze skargi T. I. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 542/12 po rozpoznaniu skargi T. I. uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] oraz utrzymany nią w mocy rozkaz personalny Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Prokurator Prokuratury Rejonowej w [...] postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r. sygn. akt [...] przedstawił T. I., funkcjonariuszowi Wydziału [...] Komendy Powiatowej Policji w [...], zarzut popełnienia przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego, tj. czynu przewidzianego w art. 231 § 1 k.k. i art. 189 § 1 k.k., art. 158 § 1 k.k. i art. 246 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., natomiast postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2008 r. zarzuty popełnienia przestępstw z art. 231 § 1 k.k. i art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.; art. 231 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 231 § 1 k.k., art. 189 § 1 k.k. i art. 217 § k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.