Wyrok NSA z dnia 27 października 2015 r., sygn. I FSK 1149/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 106/14 w sprawie ze skargi G. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia 2 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za maj 2009 r. oraz zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia i od czerwca do grudnia 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G.W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 5.400 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej G. W. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 20 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 106/14. W wyroku tym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a., oddalił jego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 2 grudnia 2013 r., w której utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z 27 września 2012 r. w sprawie określenia G. W. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za maj 2009 r. oraz zobowiązań w podatku od towarów i usług za pozostałe miesiące 2009 r.

Powodem zakwestionowania przez organy samoobliczenia podatku w deklaracjach składanych przez podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą m.in. w zakresie obrotu złomem, były ustalenia dokonane w postępowaniu. Z zebranego w aktach sprawy materiału dowodowego wynikało bowiem, że wystawcy faktur: D." M. K., "H." M. S. i P.H. "P." M. L. pozorowali działalność gospodarczą, firmując sprzedaż złomu niewiadomego pochodzenia. Nie posiadali bowiem odpowiedniego zaplecza organizacyjno - technicznego do obrotu złomem w takim zakresie jak wynikało to ze spornych faktur, a ich rzekomi dostawcy byli niewiarygodni. Pan G. W., ani jego pracownicy nie znali tych osób, ewentualne kontakty miały miejsce drogą telefoniczną lub przez internet. Natomiast złom dostarczany był przez kierowców, którzy wielokrotnie przekazywali pracownicom podatnika K. K. lub W. C. niewypełnione faktury sprzedaży, podpisane in blanco przez wystawców. Należność za dostarczony złom regulowana była na ogół poprzez wpłaty gotówkowe do rąk kierowców. Na podstawie tych okoliczności organy przyjęły, że G. W. ujął w rejestrze nabycia, a następnie odliczył podatek naliczony z faktur, wystawionych przez wskazane wyżej osoby, które niedokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych (art. 86 ust. 1 i 2 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., zwanej dalej "ustawą o VAT").