Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2015 r., sygn. I FSK 1015/14

Tzw. eksport usług nie został uznany w ustawie o VAT za odrębną czynność opodatkowaną, ponieważ opodatkowaniu podlegają usługi wykonane wyłącznie w Polsce. Co do zasady rozwiązanie takie, przy braku dodatkowych regulacji, skutkowałoby wnioskiem, że podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu świadczenia tych usług. Ustawodawca uzupełnił jednak uregulowanie w tym zakresie art. 86 ust 8 pkt 1 ustawy o VAT, który wprost stanowi, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług poza Polską, a podatek ten mógłby zostać odliczony, gdyby te czynności były świadczone w kraju, a podatnik dysponuje dokumentami, z których wynika związek podatku naliczonego z tymi czynnościami. Na tej podstawie usługi świadczone poza terytorium kraju mają charakter sprzedaży opodatkowanej, jakkolwiek w innym kraju.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA (del.) Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Protokolant Grzegorz Ziemak, po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Gl 1751/13 w sprawie ze skargi M. sp. z o. o. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 2 lipca 2013 r., nr IBPP4/443-136/13/EK w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od M. sp. z o. o. w K. na rzecz Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania administracyjnego.

1. Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił interpretację Ministra Finansów z 2 lipca 2013 r. wydaną na wniosek M. [...] (P.) Sp. z o.o. w K. (skarżąca) w zakresie opodatkowania usług finansowych VAT. Sąd wskazał, że we wniosku skarżąca podała, że jako zarejestrowany w kraju podatnik VAT oraz VAT UE, prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Głównym przedmiotem jej działalności jest sprzedaż maszyn i urządzeń dla przemysłu, świadczenie usług w zakresie instalowania, naprawy i konserwacji maszyn i urządzeń. Skarżąca działa w ramach fińskiej Grupy M. M. O. (M. C.) z siedzibą w Finlandii (dalej: Kontrahent) jest centralą Grupy i zajmuje się m.in. administrowaniem oraz zarządzaniem spółkami należącymi do Grupy M. Kontrahent jest również podatnikiem VAT UE, zarejestrowanym na terenie Finlandii. Skarżąca nie jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej w Finlandii, ani Kontrahent nie został zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce. Spółka w ramach polityki Grupy M. zobowiązana jest przekazywać wypracowane nadwyżki finansowe do tzw. T., jednostki organizacyjnej M. C. nieposiadającej własnej podmiotowości prawnej, będącej swoistego rodzaju quasi-bankiem dla wszystkich spółek Grupy M. Zarządza finansami grupy m.in. przyjmuje depozyty (lokaty) od spółek mających nadwyżki finansowe, udziela pożyczek spółkom z Grupy, świadczy usługi cashpoolingu, nettingu, a także operacje związane z zarządzaniem ryzykiem. Spółka zamierza przekazać nadwyżkę swoich środków finansowych do T. i zawrzeć z tego tytułu odrębne umowy, których stronami będą skarżąca oraz Kontrahent. Deponowanie będzie się odbywało w zależności od potrzeb Spółki, w miarę powstawania nadwyżek finansowych, na warunkach gwarantujących skarżącej dostęp do zdeponowanych środków w ramach potrzeb związanych z prowadzoną działalnością. Okres deponowania środków finansowych będzie uzależniony od sytuacji finansowej Spółki. Deponowanie nadmiaru środków stanowi dla Spółki alternatywę do lokowania ich na rachunku bankowym. Spółka nie prowadzi, ani nie zamierza prowadzić działalności w zakresie finansowania i za wyjątkiem umów z Kontrahentem, nie zamierza zawierać podobnych umów z innymi podmiotami niż banki. Umowy zawarte pomiędzy Spółką